Er zat een stegosaurus in

Frederik
29 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

 

Er zat een stegosaurus in

 

Toen ik daarna wakker werd, was de dinosaurus er nog steeds, en dat begon best onaangenaam te worden. Ik had ook al eerder overwogen om naar de spoedafdeling te gaan. Het enige wat me nu nog enigszins weerhield naar daar te gaan, was het vooruitzicht van een bijzonder oncomfortabele fietstocht. Ik had namelijk gevoeld dat de staart van de stegosaurus met zijn vier stekels achter het randje van mijn aarsopening was blijven haken. Toch was het me niet gelukt het ding er terug uit te trekken; vermoedelijk werkten de puntige beenkammen die zich nu aan de binnenkant bevonden als weerhaken. Toen ik me begon voor te stellen welke schade die schanjemansschoft met zijn beenplaten kon aanrichten in mijn endeldarm, werd het me zwart voor de ogen. Daarom besloot ik toch naar het ziekenhuis te rijden. En dát is mijn geluk geweest.

 

De rit naar het ziekenhuis was waarlijk de Apocalyps op trappers. Maar de echte hel kwam pas toen de vriendelijke dame aan het onthaal mij vroeg rustig op een bankje te gaan wachten. Een half uur van onmenselijke kwellingen later werd ik op slag stapelverliefd op dokter Bakker. Lydia. Zij voerde me mee van het helleportaal genoemd wachtkamer, door het vagevuur in een rolstoel, naar de hemel van de chirurgische grijptang. Zij, mijn anale engel, verwijderde de nemesis mijner geliefde uitgang met haar vaardige vingers integraal en onbeschadigd uit mijn kont. De stegosaurus heb ik nog steeds. De meesten hier hebben hem misschien al opgemerkt. Hij staat op de schoorsteenmantel om me te herinneren aan de fouten uit mijn jeugd.

 

Sinds de dag van de stegosaurus gebruikt mijn Lydia haar medische kennis en haar vaardige vingers om op een verantwoorde manier objecten aan mijn poepgat voor te stellen. Zij heeft me bovendien de geneugten van een darmspoeling ten volle leren kennen, mijn lieveling van het lavement. Zij zorgt er met haar zalvende zalven en haar helende handen voor dat mijn uiterste genot niet gepaard hoeft te gaan met helse pijnen achteraf. Zij heeft mijn endeldarm, en bij uitbreiding, mijn leven gered. Zij is mijn intracolonaire schat.

 

Lieve vrienden en familie hier aanwezig, beste ouders. Vandaag heeft Lydia van mij de gelukkigste man van de wereld gemaakt door mijn vrouw te worden. Dus drink, dans, zing, feest, maak er een heugelijke dag van. Santé!

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Frederik
29 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket