FOTO 1
"Je grenzen opzoeken, dat raad ik je aan," zei de Serge, mijn loopbaanbegeleider uit het Oostvlaamse Lovendegem. "Stap eens uit je comfort zone". Met zijn handen opengesperd op de armleuningen van de fauteuil, priemden zijn ogen recht de mijne in. Ondertussen borst en zwangere mansbuik vooruit. "Ga es naar de sauna," (zot!) en "Neem es het vliegtuig naar Spanje en loop daar twee dagen alleen rond".
In 2011 deed ik drie weken India voor een cursus. De laatste twee dagen in Mumbai heb ik met veel plezier in mijn eentje de weg gevraagd, logies gezocht, bedelaars afgewimpeld, afgedongen op Indische koopwaar en in het holst van de nacht een wilde taxirit beleefd. Twee dagen alleen in Spanje? Hoezo grenzen verleggen?
Dus, de sauna. Maar dat is een ander verhaal, beste lezer. “Dat is een hans ander verhaal”, zou de Serge zeggen.
FOTO 2
Whatsappt een vriendin mij in maart: "Seg Esmé, hebt gij goesting om mee naar Barcelona te gaan? Ah nee, dat interesseert u nie zeker, het Zuiden."
Nee inderdaad. Macho’s, droge sossissen, en siesta in de zon tot het reetzweet langs uw benen in uw sletsen drupt. No me gusta. In een ver verleden ging ik nog Engels-Spaans studeren. Algauw bleek ik geen klik te krijgen met de taal van de tapas en tortillas. Het volgend academiejaar koos ik voor een andere studie. De basis was gelegd voor een afkeer van Spanje en alles Spaans.
Kanttekening: Mijn schoonmoeder-sinds-vijftien jaar is lichtelijk geobsedeerd door el sud. Haar zus is getrouwd met een Spanjaard en woont al 40 jaar in Barcelona. Mijn schoonzus danst al jaren Flamenco. Ze heeft haar lief, de broer van mijn man, leren kennen tijdens de Spaanse les. Die schoonbroer is van opleiding vertaler Engels en… SPAANS!
En dan, een citytrip naar Barcelona. Met een vriendin op vakantie, een kamer delen. Vijf volle dagen met iemand anders dan mijn echtgenoot. In een land waar ik evenveel affiniteit mee had als een stier met een stierenvechter. Grensoverschrijdend genoeg voor een introverte hoogsensitieveling?
FOTO 3
Bueno, ik kan vertellen over het mooie weer, de uitstekende locatie van onze B&B, de sympathieke gastvrouw, de liters Sangría, heerlijke veggie paella, goddelijke churros con chocolate, etcetera etcetera. Maar ik wil het hebben over de ervaring die er met kop en schouders bovenuit stak. De ervaring die mijn afkeer voor Spanje enzo met de grond gelijk maakte.
Flamenco, por favor!
Dankzij een plaatselijke kennis van mijn reisbuddy kreeg ik de kans om zaterdagavond mee te gaan naar een flamenco-optreden. "Zoek maar es op", zei Emanuelle de avond voordien bij een Sangría tussen de locals. “De show heet Fla.Co.Men. Ik heb nog een ticket op overschot." Oorspronkelijk wilde ik op zaterdag de gratis museum night doen. Let wel, ook buiten mijn comfort zone! Maar als het lot mij onverwacht een ander plan voor de voeten gooit, wil het universum mij iets zeggen. Ikke mee, nada opgezocht, want flamenco, dat is toch hevig opgemaakte dames in zwierige rokken, met boze gezichten, stampvoetend en kastanjettend in het rond, no?
FOTO 4
No! Of toch niet uitsluitend. Israel Galvàn dus, een vernieuwend flamencodanser, een man. Uit Sevilla, stad der Flamenco. En ik met een ticket voor op de eerste rij, pal in 't midden. Het begon vreemd. ‘t Is te zeggen, hij bracht kort enkele typetjes naar voor. Ondanks mijn weinige kennis Spaans, begreep ik dat hij zo de draak stak met de traditionele en behoudensgezinde flamencobeweging. Maar stilaan kwam de show op gang. Aye caramba, que espectàculo!
FOTO 5
Ik begon te snappen waarom mijn compagnie vond dat je flamenco vanop de eerste rij moet beleven. Met momenten kon ik de mens zijn zweet zelfs ruiken. Gestamp in mijn maag. Geklap in mijn hoofd. Opzwepende muziek met doordringende zang. En in mijn hart ontvlamde la pasión. Sta me ook wat drama toe, na al het drama op het podium: Als nadien een bus mij had overreden, was ik gelukkig gestorven!
Serge, wat zeght he daar van?
Als afsluiter wil ik nog graag een dikke welgemeende merci uitdelen aan:
- Mijn lieve vriendin Mandy, in de eerste plaats om mij mee te vragen. Maar bovenal voor de babbels en giechels, de ontboezemingen en de spiegels.
- Yolande en Enrique, de Spaanse tak van mijn schoonfamilie. Voor de gezellige uitstap naar Sant Cugat en jullie interessante kijk op de dingen.
- Emanuelle en echtgenoot, om me dat ene ticket aan te bieden en jullie gastvrijheid om me mee te nemen.