Ik weet niet of jullie de typische Antwerpse uitdrukking kennen: “iemand heeft een stuk in zijn oor”? Dit wil hetzelfde zeggen als iemand die boven zijn theewater of in de olie is, dus maw iemand die teveel alcohol gedronken heeft. Of er ook en uitdrukking bestaat over iemand die een stuk uit zijn oor heeft, weet ik niet, maar ik ben waarschijnlijk de enige vrouw in België met een manlief die zowel soms een stuk in als nu uit zijn oor heeft. Wat als een kleine zonnebrand op de oorschelp begon, woekerde gedurende de vele Vlaamse hittegolven verder tot een beginnende tumor. Dus moest manlief, via de huisarts, naar de dermatoloog, doorgestuurd naar een plastische chirurg, om daarna in het ziekenhuis een kleine operatieve ooroperatie te laten uitvoeren. Dus was ik een paar weken in het bezit van mijn persoonlijke Van Gogh. Na het verwijderen van de draadjes heeft hij nu langs de linkerzijde een ‘Tom Boonen/dokter Spockoortje’. Vermits manlief voor de ingreep ook maar met een half oor luisterde en meestal mijn gebabbel het ene oor in en onmiddellijk zonder registratie het andere oor uitdreef, was er totaal niets veranderd. Luisteren deed hij nog steeds maar met een hahahaha half oor!
Maar gisteren had hij chance met zijn doofheid!
Wij besloten als echte toeristen een namiddag vullend boottochtje vanuit Agde, via het Canal de Midi naar het étang de Thau met zijn oesterkwekerijen te maken. De trossen waren nog maar amper losgemaakt of de kapitein ontpopte zich als de mannelijke Vlaamse klimaatspijbelaar Anuna De Wever van Agde. Gedurende een meer dan drie uur durende Franse groene monoloog wreef hij de klimaatopwarming onder onze rood verbrande neuzen.
“Doordat een reiziger een vreemd virus in Frankrijk binnengehaald had, stierven nu alle platanen en moesten die bomen massaal ter plaatse verbrand worden om verdere verspreiding van deze ziekte tegen te gaan. Door de schuld van de mensheid en de klimaatopwarming was er niet genoeg water en zouden de wijnstokken in de toekomst in Frankrijk verdwijnen. Straks zou, door ons toedoen, omdat wij telkens opnieuw met de auto reden, het vliegtuig pakten en onze producten, ‘just in time’ per vrachtwagen vanuit heel Europa rondreden, de zee met meer dan 2 meter stijgen, zodat hele regionen, zoals de Camargues en alle toeristische kustplaatjes van de kaart geveegd zouden worden. Als het water in het étang de Thau nog met 2 graden zou stijgen dan kon men er nog onmogelijk mosselen en oesters kweken3. Le capitain vert kwebbelde maar voort in zijn micro, terwijl hij zijn mazoutschip door de sluizen loodste.
“En wij mensen waren natuurlijk met veel te veel. Hele Afrikaanse landen zouden onleefbaar worden en al die hongerzwartjes zouden onze kant opkomen.” (Sic: Dit zou natuurlijk al een heel pak minder zijn als die NGO’s zouden stoppen met Middellandsezeetaxi te spelen en die economische vluchtelingen in Europa binnen te loodsen. Zij die geen asiel krijgen, krijgen een papiertje om het land te verlaten en blijven in Europa rondhangen. Straks hebben wij op de stranden meer zonnebrilleurders dan zonnebaders. Zij die wel asiel krijgen, smokkelen hun vader, moeder en hun tien broers en zusters via gezinshereniging ons grondgebied binnen.)
De kapitein heeft natuurlijk een punt. Maar tijdens een gezellig boottochtje een uren durende Frans-groene klimaatvoordracht te moeten aanhoren, dat was er een beetje over. Toen we terug in Agde aanlegden schuifelden de meeste toeristen met een bult van schuld de boot af. Alleen hardhorende manlief, Duitsers, Engelsen en Nederlanders hadden geen jota van het Franse gekakel verstaan en sprongen met een brede glimlach op de oever.
Men heeft in Frankrijk nog steeds niet begrepen dat er ook anderstalige toeristen hier hun centen spenderen. Chauvinistisch blijft men hier alles in het Frans becommentariëren. Dit keer, gelukkig maar, want stel je voor dat wij dat urenlang betoog eerst in het Frans, dan in het Engels en misschien dan nog een keer in het Duits hadden moeten aanhoren. Om overboord te springen!
Toen we de krant openden, kwam Dirk Draulandts er nog een schepje bovenop doen, door te beweren dat iedereen die een biefstuk at, mee schuld had aan de branden in het Amazonegebied….
Manlief draaide de T-bonesteak nog eens om op de barbecue….Mea Culpa, mea culpa…
Volgens mij zal het zo’n vaart niet lopen. Als de helft van de mensheid vegan of vegetarische konijnenvoerknagers gaat worden en de andere helft islamiet zal zijn, dan wordt er geen biefstuk maar alleen nog schaap en geit gegeten. Alleen nog eventjes het proces afwachten, dat de Joden en de moslims gaan aanspannen om het niet verdoofd slachten terug in te voeren of we halal of niet halal gaan eten.
Sim, Agde 5 september 2019