Opnieuw bezwijk ik onder jouw ellendige woorden.
Waarom martel je me keer op keer? - Alsof je weet wanneer de zwakte me weer overneemt.
Jouw zachte stem en je aarzelende toon vullen mijn hart met pijn.
Ik zit vast in een illusie van mooie dromen, alsof er nooit iets anders is geweest.
Ik wil neerbuigen onder jouw bewind, als een slaaf die neer zakt na de allerlaatste slag,
borend in mijn gekwelde hart zodat de pijn nu alles overheerst. Behalve de liefde die ik koester. De eindeloze liefde die onuitputtelijk lijkt te zijn, die steeds weer gaat geloven in de wanhopige dromen van mijn stervend hart.