Schoorvoetend als een kleuter op zijn eerste schooldag de speelplaats opgaat, kwam hij de hal binnen. Massimo heette hij. En ja, zijn naam liet geen twijfel bestaan over zijn afkomst. Beetje voorovergebogen, pet achterstevoor en met een jeans die net niet genoeg gescheurd was om van zijn smalle heupen te vallen. Schuifelend baande hij zich een weg door de hoge lichte hal, tjokvol met scholieren uit het technisch en beroepsonderwijs. De krioelende en whatsappende massa was hier om deel te nemen aan de wedstrijd de Gouden Autosleutelhanger.
Massimo vertegenwoordigde een andere tak van de deelnemers. Na een moeilijk en onafgewerkt parcours in het hoger onderwijs, greep hij zijn kans via een Syntra-opleidingscentrum. Hij was vastbesloten. Ging doen wat hij al van kleinsaf wou doen, maar waar zijn ouders geen heil in zagen. Met Massimo zou het niet eindigen zoals met vele jongvolwassenen uit zijn thuishaven. In de stationsbuurt van Genk zag hij dagelijks hoe het niet moest. Rondlummelen, vandalenstreken, drugs. Ben je gek? Nee! Hij leek ineens tien centimer te groeien.
Met zijn 22 jaar was hij misschien net iets minder jong dan de gemiddelde deelnemer, allesbehalve blond, en wou hij duidelijk wat. Namelijk, de titel van beste student autotechnieken in de wacht slepen. Hij was klaar om deel te nemen aan een resem praktische en theoretische proeven van Renault, Educam en Traxio (of de federatie van de autohandel en –reparatie).
Naar jaarlijkse gewoonte zou een laatste proef met vier finalisten de winnaar aanduiden. Een eer op zich.
Massimo had ook wel zin in één van de gevulde gereedschapskoffers. Bovendien zaten er in de prijzenpot nog een stuk of dertige toolsets, gesponsord door xx, xx en xx. De tomatenrode kleur, Massimo’s lievelingskleur, was mooi meegenomen. Tja, je hebt Italiaans bloed of je hebt het niet!
Maar in de eerste plaatse mikte hij toch op de hoofdprijs. Zou hij de gloednieuwe Renault Espace full option naar huis mogen rijden voor zijn opleidingsinstelling? Zou hij de stationsbuurt van Genk achter zich kunnen laten?