Noten Kopen

‘Ik ga een boek schrijven,’ zei de eekhoorn. Haar pluizige staart wiebelde heen en weer van enthousiasme.
De mier keek op van zijn boek en hield zijn hoofd scheef. ‘Een boek?’ vroeg hij.
‘Ja, een echt boek,’ zei de eekhoorn beslist.
De mier wiebelde even op zijn stoel en zei toen: ‘Daar kan je toch geen geld mee verdienen?’ Waar ga je dan noten mee kopen voor je middagmaal?’
‘Geen idee.’ zei de eekhoorn. ‘Ik verzin wel iets.’
De mier fronste zijn voelsprieten. ‘Iets verzinnen? Wat ga je dan eten? Waar ga je dan dat huisje mee bouwen waar je al zo lang over praat?’
‘Ik heb eens nagedacht,’ zei de eekhoorn ‘Een eigen huisje lijkt me beslist heel erg fijn, maar ik denk toch dat ik er gelukkiger van wordt als ik een boek zou schrijven.’
De mier zuchtte een paar keer diep. ‘Met geluk kan je niks kopen en al zeker geen noten.’
‘Toch wil ik een boek schrijven,’ zei de eekhoorn. ‘Noten en huizen zijn leuk, maar zelf iets maken dat lijkt me nog leuker.’
De mier schudde heftig met zijn hoofd. Wat haalde die eekhoorn toch allemaal in haar hoofd.
‘En er is meer!‘ ging de eekhoorn verder ‘niet alleen ik word gelukkig van dat boek, ik maak er ook nog een heleboel andere dieren gelukkig mee. Iedereen wil toch gelukkig worden?’
De mier liet zijn hoofd in zijn voorste pootjes zakken. ‘Nou nou,’ monkelde hij ‘denk jij echt dat je andere dieren zitten te wachten op dat boek van jou?’
‘Tuurlijk wel,’ zei de eekhoorn. ‘Het wordt echt een heel mooi boek.’
De mier kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘En waar mag jouw boek dan wel over gaan?’ vroeg hij aan de eekhoorn.
‘Over de olifant en de kat die samen naar helemaal Amerika reizen. Wat een avontuur!’ zei de eekhoorn enthousiast.
‘He bah!’ zei de mier fel. ‘Amerika, dat is zo ver.’
‘Of Mechelen, ’zei de eekhoorn snel. ‘Mechelen is niet zo heel ver weg.’
‘Doe dan maar Mechelen’ zei de mier. ‘Daar kan je tenminste nog mooie historische gebouwen bezoeken.’
De eekhoorn dacht even na. Daarbij pulkte ze geconcentreerd aan haar staart. ‘Goed,’ zei ze toen beslist, ‘dan gaan ze naar Mechelen.’
De mier knikte tevreden.
De eekhoorn nam pen en papier en begon naarstig te schrijven. De mier keek toe. Hij begreep nog steeds niet goed hoe dieren gelukkig konden worden van een boek.
‘Denk je echt dat andere dieren ook gelukkig gaan worden van jouw boek?’ vroeg hij de mier na een half uur te hebben gezwegen.
‘Ja hoor, ‘zei de eekhoorn, ‘want de kat is heel lief en de olifant heel grappig.’
‘Oh ja?’ vroeg de mier ongelovig.
‘Ja,’ zei de eekhoorn ‘en Mechelen is echt een heel boeiende locatie. Dank je voor die goede raad trouwens.’
Zo bleef de mier de hele avond kijken naar de eekhoorn die schreef. Soms giechelde de eekhoorn in zichzelf. Soms pinkte ze tranen weg van de mooie avonturen die ze aan het schrijven was, maar altijd bleef er een glimlach om haar lippen hangen.
Goh, dacht de mier, misschien heeft de eekhoorn wel gelijk: misschien word je wel écht gelukkig van boeken schrijven.

(geïnspireerd door de verhalen van Toon Tellegen)