Verslag van mijn aandachtspunten
- Wat ik leerde door “fout” te doen.
-Naast het gebruik van een beeld het nog gaan uitleggen, waardoor lezer niets meer te doen heeft. Ook een thema te expliciet verwoorden heeft dat effect. -Te veel beelden op en door elkaar. Het onderbreekt de stroom, de dynamiek van een bepaald beeld en het werkt verwarrend; ze kunnen een gebrek aan coherentie hebben. -Een beeld en een motief voldoende uitwerken, anders is het te vluchtig -Een beeld moet geloofwaardig passen bij een personage. Dat kan je uittesten door het in ik- perspectief te zetten. -Schrappen van woorden met een waardeoordeel. Soms zijn zinnen te lang. -Handelingen moeten voldoende betekenis hebben om ze te beschrijven 2. Geleerd vanuit positieve feedback -Religieuze en mythologische beelden dragen bij tot het universele. Ze kunnen helpen bij het verbeelden van onverwoordbare dieptes. -Terugkerende woorden of beelden bvb bij begin en einde van een tekst zijn een structurerend element. Ze kunnen ook tussen de verschillende verhalen verbinding leggen. 3. Ik herken de feedback en heb veel geleerd over de stroom die geblokkeerd raakt door steeds weer nieuwe metaforen, door woorden met een waardeoordeel. Er moet meer gesuggereerd dan uitgelegd worden. Iets laten voelen vanuit beschrijving en beeldspraak, dialoog en interne monologen. Ook het gevaar van ongepaste metaforen, die niet bij een personage aansluiten, vind ik een zeer belangrijk inzicht.
Twee vragen
- Wat wil ik eigenlijk zeggen met mijn tekst.
Dat zoeken naar beelden en woorden, naar expressie in het algemeen uiterst belangrijk is voor het verwerken van trauma’s. Dat het leven een groeiproces is, van loslaten van wat men heeft en weet om steeds nieuwe zaken te ontdekken. Een zwaar verlies drukt er je met de neus in. Dat het zoeken naar God daar een archetypisch voorbeeld van is: loslaten van godsbeelden, die altijd dreigen afgodsbeelden te worden. Dat dit zelfde proces zich voordoet in de relatie tussen mensen en in de relatie met zichzelf. De beelden die we van elkaar en van onszelf hebben kunnen loslaten.
- Wil ik dat de lezer expliciet snapt wat ik wil of eerder aanvoelt?
Ik zou graag willen dat hij dit in het beschreven proces a.h.w. meemaakt, voelt.
- Wil ik lagen, symbolen of duidelijke beelden in mijn tekst?
Ik wil dat allemaal omdat het leven veel lagen heeft, ontsnapt aan te duidelijke woorden waar tegelijk ook nood aan is, en toch altijd ontsnapt. Er is geen definitief begrijpen.
Structuurplan
Een circulair verhaal, terugblikkend vanuit het heden. Progressief narratief van groei en herstel uit een onderdrukte kindertijd en na een traumatisch verlies van mijn eerste vrouw.
De plot: samenvatting van het veranderingsproces, geheel van oorzaken, gevolgen, motieven, redenen en gezette stappen 1. Vastzitten in de oude autoritaire cultuur: vader en God. 2. De dynamiek van het trauma, groei en verhoogd zelfbewustzijn
De vijf elementen -Antagonist: vader en God -obstakels: verlies van Marleen, de strakke idealen, onderdrukte gevoelens -Hulpmiddelen, instrumenten: de liefde van Marleen,van Lieve,van God. Reflectie, lectuur, ervaringen, schrijven, professionele ontwikkeling en opleidingen, gesprekken -Handelingen, stappen die HP zet: naar de pastoor, doorgaan met Marleen, een nieuwe vrouw, stamboomonderzoek, doorbreken van taboes wat emoties, gevoelens betreft vnl kwaadheid, schrijven, vorming oa NVR en religieuze lectuur en ontdekken van het denken over God in de mystiek. einde verhaal de tocht naar Scherpenheuvel?
De vele lagen -Loskomen van vader: eerste stap door de liefde. Tweede stap: kwaadheid uiten. Derde stap begrip via stamboom, inzicht in het verleden van de familie. Vierde stap verzoening. -Godsbeeld verandert. Oorspronkelijk beeld: straffer, eiser, roeper maar ook trooster. Kwaadheid uiten op God. Experimenteren in het seksuele. God is niet de veroorzaker maar de nabije die op ons wacht als het leven tegenslaat (procestheologie, als het kwaad goede mensen treft). Elk beeld van God is een afgodsbeeld: kwaadheid op God (op de berg, Basset) rekent daarmee af. Eckhart: Godheid en godsbeelden: God de onbekende via mediteren een plaats geven, als het Niets, enkel openheid, loskomen van eigen ideeën en open komen voor de ander, de Ander. -De relatie met Marleen: willen vasthouden (parapsychologie, sjamanisme, communiceren met geesten); de rouw, oorspronkelijke ideeën loslaten (nooit nog een andere vrouw). Werken aan professionele vorming, aan de relatie met Lieve; en Marleen vooral op moeilijke momenten dichterbij halen. -Professioneel: groei van toepassen van technieken naar beleving. Crises als leermomenten (hypnotherapie voor tandartsen); debacle van Huis van Hod en ontstaan van de gezinnengroep. De onmacht van de zwaksten tegenover gevestigde machten. Geweldloos verzet. De tocht naar Scherpenheuvel.
-Persoonlijk: omgaan met de neiging tot depressiviteit; te grootse doelstellingen; aanvaarden van niet alles onder controle te hebben, van niet altijd te kunnen voorzien wat het effect is van je optreden, nederigheid en aanvaarden dat dingen een verkeerd effect kunnen hebben, dat je niet iedereen kunt helpen. Mediteren.
Heden van het schrijven van dit verhaal.
Waar starten Een proloog over Orpheus en Eurydice bestaande openingsscène.
Perspectief: hij/zij of ik of meervoudig, wisselend
Context
Werkplan: wat nog bij te schrijven? Proloog kwaadheid naar vader en hoe dat evolueerde Kwaadheid op God en de tocht naar Scherpenheuvel (?) Hoe ik vrij werd voor de liefde met Lieve slothoofdstuk, aansluitend bij beginhoofdstuk. Met voldoende spanning, een nieuw inzicht, een verzoening… epiloog: nog kort iets over Orpheus en Eurydice
Tussenstukjes, ik-vorm in tegenwoordige tijd: meditatie (in betekenisvolle context, aansluitend bij het vorige hoofdstuk), dagboekfragment, innerlijke monoloog bvb over wat ik niet gezegd heb.