Geborgen in een zee van tijd
gaat verloren de herinnering aan liefde
diepe zeeën sleuren mee het leed van elk gebroken hart
zonder tijd was er geen liefde
en zonder liefde was er geen smart
jij voert me mee met je knipperende ogen
waarvan de wimpers schitteren in de zon
maar het zwart dat brandt in je ziel
houd je wanhopig verborgen
geen mens die het ziet.
Enkel ik die weet wie jij echt bent
kan de tranen zien in je valse lach
jouw trieste woede die me doet beven
heeft zich genesteld in je hart
en volgt je je hele leven
Antwerpen,
29 januari 2014