Man staat op het podium op een groot bed van klavertjes 4. Hij zoekt hiertussen het enige klavertje 3 die daar verborgen zit. Eerst door subtiel rond te kijken naar beneden. Later kruipt hij al hurkend door het veldje. Nog later op handen en voeten. Hierna legt hij zich tussen de klavers.
Een vrouw komt binnen en net als de man ongeduldig begint te krabben in de aarde, begint zij te slaan op een tafel die niemand kan zien, maar die wel degelijk daar op het podium staat.
Na enkele minuten serieus doorslaan op tafel, begint de man te slaan op zijn klaverveld. Ze slaan nu tegelijkertijd.
De man en de vrouw beginnen samen te schreeuwen, heel furieus, heel luid.
Het geschreeuw begint te wisselen van toon en begint na een tijd een rustige melodie te vormen.
De vrouw begint te neurieën.
De man zingt:
-Katharina
Met je lange haren van rood
Breng morgen je kind
naar de schoot van het land
die zonodig je aanroept
die stil met je praat
Op het plein met de bomen
die zich vluchten
die staan naar het straatlicht
die roepen je naam
Katharina
laat me gaan
laat me gaan
laat me gaan
De vrouw neemt een pot rode verf en loopt hiermee naar de man. De man staat recht. Ze begint hem geheel onder te verven; met uitzondering van zijn handen.
De man streelt met zijn handen de wangen van de vrouw.
De man spreekt:
-Van dorpen en huizen
zie ik vaak enkel de gevel
Als ze me nu eens aanspraken
en me konden vertellen
wat ze hebben rommelen
in hun grote buiken
Hoe vaak de hond uitgelaten werd?
Of de poes wel te eten kreeg?
Hoe vaak de apen met elkaar vreeën?
hoe vaak die vrijpartijen gemeend waren?
Of ze gelukkig zijn
Of ze leven
Of ze zich doden
De vrouw antwoordt:
-Geen vrees
in mij zit geen een man die geen vrees heeft
wees niet bang
Enkel de muizen zijn bang
maar in de kamer van het hol
van de witte muis
die in mij leeft
zijn er kleine kinderen
ze roepen naar hun moeder
ze krabben en bijten elkanders oren af
ze zijn zich aan het hoeden voor de waarheid
voo de rede dat hun moeder hen verlaten heeft
voor de pijn dat ze weg is
voor...
De man schreeuwt:
-GENOEG!
en knijpt de keel dicht van de vrouw die dood valt.
De man kijkt naar zijn handen en ziet het bloed stromen dat onzichtbaar is voor de kijker. De man neemt groene verf, ontkleedt de dame en tekent een grote klaver 3 op de haar buik, waarvan twee blaadjes haar borsten zijn.
De man verlaat het podium
licht valt uit
Doek valt in 1 seconde naar beneden
luid geschreeuw
-fin-