01/06: 'Kijk ons het eens gezellig hebben' van Machteld

Daniël Dee verwierf bekendheid met zijn debuutbundel '3D – schetsjes van onvermogen' en als samensteller van de bloemlezingen 'Vanuit de lucht', 'Meesterwerk', 'Ik proef iets wat bedorven is', 'Kutgedichten' en 'Klotengedichten'. Zijn gedichten verschenen in diverse tijdschriften (o.a.: Passionate en Het liegend konijn) en meerdere bloemlezingen. Hij droeg zijn gedichten voor in Nederland, België, Duitsland en Engeland, onder andere op festivals als de Wintertuin en Lowlands. Met de verschijning van de verhalenbundel 'Vrouwen en ik eerst' in 2012 zette Dee zijn eerste stappen als prozaïst. In de periode 2013-2014 was Daniël Dee de stadsdichter van Rotterdam. Dee geeft veelvuldig workshops.

Daniël Dee tipt deze week 'Kijk ons het eens gezellig hebben' van Machteld.

"Schitteren door afwezigheid. Er is weinig moeilijker dan schrijven over geluk. Het wordt al snel geëxalteerd, soms op het hysterische af, of het krijgt juist iets kneuterigs. Geluk is dan ook alleen interessant bij de gratie van zijn afwezigheid. Toch kan ik het zo nu en dan niet laten om een poging te wagen om over geluk te schrijven. Veel verder dan een lijstje met zaken die me blij maken kom ik echter niet. In mijn top tien staat in ieder geval steevast terrasbezoek. Ik kan me bijna geen groter genoegen voorstellen dan in de zon met een drankje en bij voorkeur met goed gezelschap de dag achteloos als zand tussen de vingers te laten glippen. Het entertainment wordt wel verzorgd door de omstanders, want het observeren van de medemens behoort tot het plezier van een terrasbezoek.

Of Machteld ook zo over geluk denkt weet ik niet, maar voor mij is dat precies wat er gebeurd in haar verhaal 'Kijk ons het eens gezellig hebben'. Juist het gegeven dat zij tegenwoordig zonder 'haar maatje'; naar het terras gaat, geeft haar verkneukeling over andere terrasbezoekers een extra lading. Het plezier kan niet meer gedeeld worden. Hoe alles gewoon blijft maar toch voorgoed is veranderd.

Ook in de andere verhalen die Machteld op deze site heeft gepost, komt de afwezigheid van haar maatje terloops voorbij. Ze wordt nergens larmoyant, alsof het bijna niet van belang is, maar
het gemis is natuurlijk wel altijd aanwezig. Door het niet te benoemen, krijgt het daardoor juist iets prangends. Schitteren door afwezigheid, maar je weet wel wat geluk was."

Gerelateerd

Tip

Kijk ons het eens gezellig hebben

Alleen op een terras zitten is veel minder leuk dan vroeger, toen ik met mijn maatje schaamteloos iedereen en alles om ons heen besprak. Niet te hard natuurlijk, dan zouden de mensen het horen, maar toch. Het is wennen maar het alternatief is om na iedere wandeling met Stef regelrecht naar huis te gaan. En dat het raar is, zit in je eigen hoofd. Dus ik schuif dan toch maar aan een tafeltje en kijk naar wat er om me heen gebeurt. De over het algemeen heel vriendelijke obers of serveersters brengen me een witbiertje en ik leun op mijn gemak achterover. Pasgeleden was het weer zo ver. Ik moest wat boodschappen doen en had Stef meegenomen. Die kleine man vindt het prachtig. Allemaal nieuwe geuren en heel veel nieuwe vriendjes om te bekijken. Er was nog één tafeltje in de zon dus ik schoof lekker aan. Het hippe jonge gezin achter me had toch echt het nakijken. Zij was direct geïrriteerd. Toen haar vriend, ik denk niet dat ze getrouwd waren, voorstelde in de schaduw te gaan zitten, gaf ze narrig antwoord. “Daar heb ik geen zin in.” Met een zucht duwde hij de kinderwagen verder. Dan maar niet. Achter me zaten twee dames. Ik schatte ze iets ouder dan ik. Maar dat kan natuurlijk ook mijn eigendunk zijn. Ze waren in ieder geval allebei vrijgezel, dat hoorde ik. Ze zaten het net iets te nadrukkelijk gezellig te hebben. “Wat doen we, nemen we een wijntje?” “Weet je, we doen het gewoon, kan ons het schelen.” “Welja, je hebt gelijk ook.” De ober werd gewenkt en de dames bestelden beiden een glas witte wijn en een tosti. Ik genoot. Even later werd het onderwerp mannen aangesneden. Ze waren beiden redelijk teleurgesteld in de liefde, ze hadden ook besloten dat een serieuze relatie er wat hen betreft niet meer in zat. Stel je voor. Mannen die blijk gaven van interesse werden honend afgewezen. Een van de dames was net verhuisd en had de pech naast een vrijgezelle buurman terecht te zijn gekomen. “Zelfs mijn dochter zei, mam, dat is echt helemaal niks voor jou.” Blijkbaar had de arme man getracht toenadering te zoeken. Poeh, ze had hem vakkundig afgepoeierd. Aan mijn lijf geen polonaise. Ik moest vreselijk lachen in mezelf. Ik denk niet dat de dames er erg in hadden hoe overdreven en ongeloofwaardig ze klonken. Maar ach, ik denk wel dat de afgewezen mannen eigenlijk goed af waren. En behoed voor een heleboel ergernis.

Machteld

57 2

Gepubliceerd op

1 jun 2022