10/01: 'Pelikaan' van Sarah

Marnix Verplancke wist al vrij vlug wat hij later wou gaan doen. Vanaf zijn zestiende kocht hij ieder weekend De Standaard, toen nog zo groot dat je er mits een paar stokken een tent van kon maken om de Letteren die zo maar even vier (!) pagina’s besloegen van a tot z te lezen. Dat wou hij later doen, recenseren. Vandaag recenseert hij fictie en non-fictie voor De Morgen en Knack en schrijft hij ook regelmatig voor Filosofie Magazine en De Lagen Landen.

Marnix Verplancke tipt deze week 'Pelikaan' van Sarah.

"Goede gedichten zijn er in alle soorten en formaten. Sommige denderen over je heen als een bulldozer terwijl andere tinkelen als fris gewassen kristal. Pelikaan behoort tot de tweede groep.

Wat een speelse helderheid, dacht ik meteen, die je ook nog eens om de paar woorden op het verkeerde been zet. Dit is geen poëzie die wil imponeren, maar die daarentegen wil verleiden.

Sarah zet vooral in op verhelderende tegenstellingen die op verschillende niveaus begrepen kunnen worden. Het begint al met die tweede en derde regels, ‘grote bek / en toch zo stil’ en het gaat verder op dat elan, tot en met de laatste ‘Een opschepper / en nog geen beetje’. Van zoveel luchtige guitigheid word ik blij.

Ik heb wat verder zitten zoeken op de naam van de auteur en ontdekte dat zij zo goed als alleen haiku’s schrijft. Dat verklaart ongetwijfeld de zuinigheid en precisie van haar woordgebruik en het ritme van de tekst. Hoe je met zo weinig zo veel kunt bereiken, dat verdient alle lof."