21/05: 'de ondergrondse' van Sarah Skoric

Antony Samson werkt als freelance copywriter en dicht uit noodzaak. Hij publiceerde bij o.a. Het Liegend Konijn, Poëziekrant, roer, Meander en Het Gezeefde Gedicht. In 2023 kwam zijn poëziedebuut ‘Herinner mij er morgen aan’ uit bij uitgeverij De Zeef. Antony is alumnus van de SchrijversAcademie van Creatief Schrijven.

Antony Samson tipt deze week 'de ondergrondse' van Sarah Skoric. 

"Metro’s zijn uitgelezen biotopen om mensen te observeren. Zo liet dichter Carl Norac zich inspireren door pendelaars om de bundel Métropolitaines te schrijven (waarvan enkele gedichten door Hilde Keteleer werden vertaald in de bloemlezing Beeldenraper). Maar de observatie is hooguit de vonk van het gedicht. Sarah Skoric houdt het poëtische vuur brandend tot de laatste regel.

Het gedicht ademt een onheilspellende sfeer. De reis naar ‘de ondergrondse’ heeft daar natuurlijk mee te maken. Maar naast de concrete setting – de afdaling naar de metrohalte - zou je het ook als volgt kunnen interpreteren: ‘het web’ en de stroom aan digitale prikkels op onze smartphones zuigen ons de duisternis in. Waardoor we elkaar niet meer opmerken aan de halte, wat zorgt voor een gevoel van eenzaamheid. Sarah Skoric laat het gedicht dan ook mooi tot zijn eindbestemming komen: ja, het is eenzaam / maar nee, het wordt nooit echt donker hier / samen zijn /we verlicht.
Wat een sterk eindvers!

Andere favoriete regels:

 De swag van een decennium films geleden // dooft uit op de banaliteit van de
pendelaar.
 De manier waarop Stoorik in de vijfde strofe dichterlijk swipet van de ene naar
de andere ‘social’ prikkel voel ik haast lichamelijk. Ook mooi hoe de dichter hier ‘durft’ te breken met de toon en vorm van de eerste vier strofes. Het houdt mij als lezer scherp.

Suggestie: de vierde paragraaf kan volgens mij vlotter en kernachtiger. Ik bleef haperen bij de formulering ‘de pendelaar /die elkaar niet ziet’. Grammaticaal voelt ‘zichzelf’ juister, omdat pendelaar enkelvoudig is. Maar als het over het begrip ‘verbondenheid met anderen’ gaat, klopt het grammaticaal wél. Hoe dan ook leest deze passage wat stroef, alsof de roltrap in dit gedicht even hapert. En de formulering ‘voorhoofd parallel met de vloer’ op de volgende regel voegt voor mij niets toe aan ‘blik op scherm’, die meestal sowieso naar de grond gericht is.

Sterk gedicht, graag gelezen!"

copy foto: Bjorn Comhaire