22/10: 'Verborgen verdriet' van Michelle Vreys

Ingrid Vandekerckhove is schrijfster en vertaalster van kinder- en jeugdboeken. Ze studeerde taal- en letterkunde aan de KU Leuven. Ze droomde altijd al van schrijven. Haar eerste verhalen schreef ze toen ze elf was. ‘Super!’ was haar eerste uitgave bij uitgeverij Clavis waarna tal van boeken volgden uitgegeven bij Uitgeverij Clavis, zoals de Felix en Lotte serie, boeken over de Griekse mythologie, eerste samenvoorleesboeken en twee young adults. Ook met haar auteurslezingen maakt ze vele kindjes enthousiast.

Ingrid Vandekerckhove tipt deze week 'Verborgen verdriet' van Michelle Vreys. 

"Deze tekst komt binnen. Twaalf woorden, is dit een gedicht? Voor mij wel. Al bij het eerste punt heb je een pauze die de lezer uitnodigt om stil te staan bij elk woord. Het taalgebruik is opvallend eenvoudig en direct, wat de toegankelijkheid van de tekst vergroot. Als je de zinnen anders vormgeeft door ze in drie regels onder elkaar te plaatsen, heb je een vrij vers.

Was het de bedoeling van de auteur? Of had hij of zij liever dat het een doorlopende tekst bleef die in één adem wordt gelezen? Alleszins gebruikt de auteur geen vast metrum of rijmschema, zoals een haiku of een limerick, maar het klinkt als een krachtig stukje poëzie dat in de soberheid van twaalf woorden een diep gevoel van eenzaamheid en verborgen verdriet weet over te brengen. Ondanks of misschien net dankzij zijn eenvoud, is de emotionele lading sterk aanwezig.

Thema van deze tekst is het innerlijk verdriet dat verborgen blijft voor de buitenwereld. Rauw en puur wordt de echte pijn voelbaar gemaakt. Het gaat om een traan van verdriet –
een eenzame traan, want hij is alleen in het donker - het verdriet dat niemand ziet. Dit wijst
op de afwezigheid van anderen, op een gebrek aan erkenning of begrip. In de laatste
woorden wordt het benadrukt: het is niet de traan die onzichtbaar is maar het verdriet.
Anders zou het geweest zijn: waar niemand hem ziet. Het roept het hele gebeuren van
onzichtbaar en dus eenzaam lijden op.

Kortom, een krachtig stukje minimalistische poëzie!"