'Misselijk' van Dominique Minten

Katrijn Van Bouwel woont in Bertem en studeerde communicatiewetenschappen en filosofie. In 2016 debuteerde ze met De Muze en het meisje, een zintuiglijke ode aan het menselijk lichaam, aan de liefde en aan de eeuwigheid. Tijdens het 'Debutantenbal' op de Schrijfdag op 25 maart in het Felix Pakhuis komt ze, samen met Meltem Halaceli en Annemie Heselmans, spreken over haar debuut.

Katrijn Van Bouwel kiest 'Misselijk' van Dominique Minten als tip van de week.

"Een tekst als een gedachtenstroom, waarin je verdrinkt en je wanhopig vastklampt aan wrakhout van woordvondsten, om dan weer meegesleurd te worden. Een leesoog ziet het meteen: een tekst zonder leestekens, punten noch komma’s, dat is ademhalen, erin duiken en hopen dat je ongehavend de overkant bereikt.

Het risico met zo’n schrijfstijl is dat je de lezer kwijtraakt in hermetische associaties, dat het niet naar de keel grijpt, maar gedachten doet afdwalen. Dat het gebrek aan structuur en het drammerige doet verslikken. Het fragment vermijdt deze valkuil, en struikelt zich een weg door ons lijf. Door slimme woordspelingen (hand in hand - handengeklap / zinnen-onzin / mis gelijk in misselijk)  blijf je erbij, word je weer even op een ander niveau geprikkeld, waardoor het wervelen en verzuipen daarna des te adembenemender is. Steeds weer. Een draaikolk van woorden. Hoe schoonheid, spitsvondigheid en tristesse elkaar versterken. De smeekbede op het einde laat de lezer verslagen achter.

Als begin van een roman is zo’n stream of consciousness enorm veelbelovend. Langer dan dit fragment hoeft het ook niet te duren. Maar door de manier waarop de woorden zich onhoudbaar aan ons opdringen, hebben we als lezer meteen voeling met het ik-personage. Want wie viel er niet, ooit, ten prooi aan herinneringen en liefdesverdriet, aan flarden geschoten, met te weinig handen om de wondes te stelpen. Een spiegel met een barst in, zoals ook wij."