'Zeester' van Ulrike Burki

Lotte Dodion (1987) is dichteres en performer. Ze won heel wat literaire prijzen en stond al in de finale van het Belgisch én Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Als 'Fifi Fatale' bedwelmt ze bezoekers van het Poëziebordeel en met haar collectief Wakkerlicht balanceert ze op de grens van poëzie, theater en muziek. Haar debuutbundel Kanonnenvlees verscheen eerder dit jaar bij Uitgeverij Atlas Contact. Lotte kiest voor ‘Zeester’ van Ulrike Burki.

"In 'Zeester' weet Ulrike Burki met weinig woorden een intrigerende sfeer op te roepen. 'Zeester' doet een beetje denken aan Summertime Sadness van Lana Del Rey, maar deze poëzievariant heeft geen meeslepend deuntje nodig om te blijven hangen. Daar zorgen de woorden van Ulrike Burki zelf wel voor.

Ulrike start met een heel concrete omschrijving van een familie op het strand, duidelijk genoeg om je als lezer een helder beeld te kunnen vormen van de beginsituatie en spannend genoeg geformuleerd om de aandacht te triggeren. De lezer krijgt honger naar meer: What’s next?

Wel, vervolgens stapt Ulrike niet in de valstrik om te blijven beschrijven, neen, ze schakelt een versnelling hoger. Met frisse beelden in strofes twee en drie trekt ze het gedicht open en laat de lezer voldoende verbeeldingsruimte. Ze stapt ook niet in de valstrik om teveel emotie expliciet te maken: ‘dat er als sinds het baren van het kind een leegte in haar huist’ wordt origineel aangevuld met ‘waarin ze soms de zee hoort klotsen, verder niets’.

In 'Zeester' staat  elk woord op de juiste plaats. En wat meer is: Ulrike is erin geslaagd om het gedicht precies genoeg woorden te geven. De combinatie van een concrete, heldere taal en de originele gedachtensprongetjes van de schrijfster maken van 'Zeester' een gedicht dat blijft nazinderen."                          

(c) Fjodor Buis