'Hoopstad' van Peter Beda

Marc Tiefenthal is een eigengereide, bijwijlen cryptische en vaak cyclische dichter. Daarnaast schrijft hij essays en vertaalt hij dat het een lieve lust is. Zo vertaalt hij zijn eigen gedichten maar ook die van anderen. En romans, voornamelijk van Nicolas Ancion. Marc tipt 'Hoopstad', een essay door Peter Beda.

"Zelf schrijver van essays was het moeilijk om in die categorie een essay te vinden. En als er al eens een te vinden was, was de kwaliteit ver zoek. Je schrijft je en niet ge, bijvoorbeeld. Spreektaal en schrijftaal zijn niet helemaal dezelfde. Hoopstad van Peter Beda maakte echter meteen een goede indruk.

Enkele vormelijke opmerkingen: je ontsnapt aan, dus 'drinken om aan de helderheid te ontsnappen'. 'Sluipen waar creativiteit niet slopen kan' is, behalve cryptisch, misschien een tikfout ('sluipen waar ze niet kruipen kan', of 'sluipen kan'). Het internet is een communicatiekanaal als een ander: telefoon, televisie, videocassette, CD of straalplaat, enz. Het wordt dus zonder hoofdletter geschreven en met het lidwoord.

De ontwikkeling van de gedachtegang is vrij logisch, vloeit uit zichzelf voort. Dit maakt dat dit essay erboven uitsteekt. Boven de middelmaat. Bovendien is het een zelfreflectie, zoals Michel de Montaigne deed, die het genre heeft uitgevonden. De schrijver deinst niet terug voor tegenspraak of anderspraak, waar zijn mening verschilt van wat gangbaar is.

Zijn stijl is losjes poëtisch, badinerend. Die maakt het geheel vlot leesbaar. Je bent daardoor ook als lezer sneller verkocht. Ik alvast wel."