'Post Truth' van Nils
Max Temmerman debuteerde in 2011 met de opgemerkte bundel Vaderland, goed voor een nominatie van de C. Buddingh'-prijs 2012. In 2013 verscheen Bijna een Amerika (tweede druk januari 2014). Die bundel kaapte de Herman de Coninck Publieksprijs weg en werd genomineerd voor de Jo Peeters Poëzieprijs en de J.C. Bloem Prijs.
Max Temmerman kiest Post Truth van Nils als tip van de week.
7 redenen om het gedicht Post Truth van Nils deze week met de hulp van veel trommelaars en trompettisten uit te roepen tot Azertytip van de week.
1) Een sterk gedicht begint àltijd met een sterk openingsvers. Een slecht gedicht kan nog sterk eindigen, een goed gedicht kan onmogelijk een flauwe opener rechttrekken. Ik vind ‘Het is geen tegenstelling//in begrippen’ interessant. Het is vaag genoeg om geïnteresseerd verder te lezen. Vaak geeft een openingsvers immers al veel te veel prijs. Onthou: vaag is goed.
2) Er staan veel mooie verzen in. En met mooi bedoel ik: lekker bekkend én interessant tegelijk. Het vierde distichon bijvoorbeeld ‘ik houd me schijnbaar in beraad’, ik kan daarmee verder. Ik hou van het suggestieve dat erg gebald wordt uitgebeeld, en ook van het leentjebuur spelen bij journaals en duidingsprogramma’s op tv. Dat laatste doet de auteur in dit gedicht wel vaker. Iemand houdt zich in beraad, het gaat over arbeidscontroles, over het papierwerk van het ziekenfonds. Om het duur en chique te zeggen: er zit nogal wat afstand en aliënatie in dit gedicht. Met dank ook aan deze mediatieke termen.
3) Enjambementen zijn gevaarlijk. Als ze niet strikt noodzakelijk zijn, ogen ze flauwer dan de gemiddelde songtekst van een kleinkunstformatie. Omdat dit gedicht is opgebouwd uit schrale stukken tekst, erg uitgepuurd allemaal, vind ik ‘zie geen kwaad behalve in/stilte stuk//gaan na de heetste december na’ erg goed werken.
4) Raqqa, Dakota: huh? Waarover gaat dit gedicht? Behalve dat er veel actualiteit in zit (zie ook reden 6) kan ik deze vraag niet pasklaar beantwoorden. Ik denk aan flarden van Hollywoodfilms, ik denk aan begrippen als silent majority & fake news & rust belt & kiesvee & ongemak & bange blanke mannen – Clint Eastwood komt steeds weer tevoorschijn. De Eastwood vol wraak die het recht in eigen handen neemt.
5) Een mespuntje Claus maakt elk gedicht straffer. Voller van smaak. ‘of het kwaad bloed niet gestold is’ is de verse koriandertak in dit wokschoteltje.
6) Actuele poëzie schrijven. Het kan. Ik heb dus geen enkel idee waar dit gedicht over gaat (de branie waarmee de auteur het schreef, vergemakkelijkt de interpretatie ervan ook niet), maar deze verzen beelden mooi uit hoe Trump zich nu voelt, enkele dagen voor zijn eedaflegging. Ze lezen als een typerende psychologische karakterschets: ‘zou ik me dan in stilte/afvragen//waarom de woede hier/nog verborgen//lijkt in onszelf? woede zit//in stille ogenblikken/van faalangst”
7) Woede zit in stille ogenblikken van faalangst. Kijk: dit is poëzie.
