'Alsof' van Gitane
Tine Moniek (°1979) zwom met twee linkervoeten en twee -handen de wereld in. De eerste jaren spartelde ze heel wat af. Tot ze ontdekte dat ze kon drijven op haar woorden. Eerst schreef ze wat kleine versjes en uitgebreide opstellen totdat ze de slam scene in België en Nederland leerde kennen. Daarna verdiepte ze zich in proza. Ze is inmiddels ook columniste bij de Weekbode, leerkracht woord en coacht jong schrijverstalent.
Tine kiest vandaag 'Alsof' van Gitane als tip van de week.
"In ‘Alsof’ van Gitane wordt een beeld geschetst waarin ik weer een meisje word. Dat meisje dat languit in het bad tussen het schuim en haar poppen een wereld schiep die alleen in bad kon bestaan. Het is een kleine ode aan een fantasie die alleen in het hoofd van een kind of van een schrijver kan kolken.
Er wordt een beeld geschetst van uitdruipende barbiepoppen tussen de badkraan en de muur en eensklaps stap ik de badkamer in. In die badkamer zie ik de poppen, het bad met daarin het schuim. Ik zie het meisje en de moeder die naar haar dochter kijkt en ik voel me even een voyeur. Je gaat toch niet kijken hoe een mama naar haar kleine meid in de badkuip kijkt?
Toch kan ik niet anders dan kijken. Net zoals het meisje over stereotiepe beeld van Barbie kijkt, kijk ik over het intieme moment in deze badkamer. Zonder ongemak loop ik naar de badrand en heb de neiging om mee te spelen. De haai in de sproeikraan moet worden gevangen. Kan iedereen wel met het vliegtuig mee? Het is alsof ik ook in die badkuip zit. Ik ruik de aardbeienshampoo, ik zie een aangedampte spiegel maar bovenal voel ik aan het geklots, dat er een zeemonster uit de zee zal komen. Of wordt het toch een heks?
Het tafereel dat deze moeder schetst, is lief en simpel. Naar mijn bescheiden mening zijn er net iets te veel witregels. Maar deze observatie bevat genoeg badschuim om mijn verlangen naar een bad te doen groeien. Deze beschrijving zonder overdadige opsmuk en etalerend taalgebruik doet mijn verminkte poppen van de rommelmarkt terug kruipen alsof ze na al die jaren opnieuw met mij spelen. Alsof, hé. Alsof. Ze zouden zo welkom zijn."
