Gedichten om te koesteren 2022
Omschrijving
Met Koester biedt de vzw Kinderkankerfonds al meer dan 30 jaar thuiszorg aan kinderen. Dat gebeurt zowel in de curatieve, palliatieve als post-palliatieve fase.
Elk jaar stuurt de liason equippe van Koester rond de sterfdatum de ouders een kaart ter herinnering dat Koester hen niet vergeten is. Creatief Schrijven vzw ging op zoek naar passende teksten om het leed van ouders die een kind verloren, te verzachten. We ontvingen meer dan 130 inzendingen.
Winnaar vakjury: Frederik De Cock
Vakjuryleden Sylvie Moors, Daniel Billiet, een medewerker van het Poëziecentrum en de postbode van Postkantoor 00/00/00 lazen alle inzendingen en kozen na lang wikken en wegen als winnaar het gedicht 'Binnen zonder kloppen' van Frederik De Cock . Hij ontvangt een boekenbon t.w.v. 100 euro en de tekst verschijnt op een kaart.
De vakjury geeft ook een eervolle vermelding aan 'Rauw' van Christine Janssens.
Binnen zonder kloppen
Herinnering is het kuiltje in het kussen,
je hoofd dat zich omdraait in mijn schoot,
je lach die me plots te binnen schiet.
Misschien wil je wel een handje helpen?
Er staat te doen: de kat bracht iets binnen,
de kamerplant smeekt om drinken,
ik moet vader te eten geven en hem leren
terug vader te zijn.
Ook een boom van een eik durft los te laten.
Zelfs de eekhoorn met de krachtigste kaken
kan soms zijn noot niet meer vinden.
Kom bij me zitten, dan luisteren we samen
naar de wind die speelt om het huis.
Juryrapport
"Dit gedicht beschrijft overrompelend mooi hoe de verteller zweeft tussen afscheid en ongeloof, tussen missen en loslaten. Het opent met drie visueel sterke beelden. Niks gekunsteld of vergezocht, integendeel, het is wellicht net die eenvoud, ja zelfs alledaagsheid waardoor deze herkenbaar zo diep raken.
Strofe twee begint met een aandoenlijke, totaal onmogelijke vraag: 'Misschien wil je wel een handje helpen?' De laatste regels zijn zonder meer ijzersterk: 'ik moet vader te eten geven en hem leren / terug vader te zijn /' Wie er niet meer is, blijft levend in een gesprek dat bijna smekend vraagt om te blijven en te zorgen dat vader terug vader kan zijn.
In de derde strofe trekt het gedicht naar buiten. Via het beeld van de eik en de eekhoorn spreekt de dichter zichzelf moed in, spiegelt hij/zij zich aan hoe de natuur omgaat met verlies en moeilijkheden.
Het klinken van de medeklinkers in kuiltje en kussen in de eerste strofe en krachtigste kaken in de derde strofe leggen de nadruk op de onmogelijke hoop. Opvallend en zeer prijzenswaardig voor het gehele gedicht: de ingehoudenheid, het impliciete. De slotstrofe blijft in hetzelfde beheerste gareel, ook nu is de taal parlando, de moeder spreekt het voor altijd afwezige kind aan alsof het nog steeds bij haar is."
Eervolle vermeldingen vakjury: Christine Janssens
Rauw
mijn leven viel uit één in stukken ik hou me vast
aan scherven van herinneringen
snij me aan de scherpe randen
mijn hart bloedt mijn ogen mijn handen waar ben je nu ben je nog ik ben alleen verdriet
wat moet ik nu
wil ik nog
moet ik dan
gaat dit nog over
waarom huil ik niet ik wil gewoon heel eventjes gelukkig zijn kan ik mag ik kan ik mag ik kan ik mag ik
durf ik eigenlijk wel
Juryrapport
“Een gedicht dat letterlijk uit elkaar valt, net als de ik-persoon. Het rauwe verdriet is zichtbaar, leesbaar, voelbaar. Het staccato van de versregels draagt bij aan het hortend en stotend zoeken van wat er nog kan en mag in dit rouwproces. “Ik ben alleen verdriet”, dat vat het twijfelen, het zoeken en zuchten zo prachtig, krachtig samen.”
Winnaars team Koester
De medewerkers van het team van Koester selecteerden daarnaast ook nog vijf teksten die op kaarten worden gedrukt. Het gaat om gedichten van: Roselie Weytens, Hanneke Middelburg,Vicky Scheyltjens, Dorine Vangheluwe en TJ Theisens. Hun teksten worden gepubliceerd op kaarten die Koester verspreidt om de ouders van een overleden kind een hart onder de riem te steken.
Overal
Je zit in de wolken
Je zit in de lucht
Je zit in mijn dromen
En in elke diepe zucht
Je zweeft met de vlinders
En de pluisjes over gras
Je bent overal en nergens
Ik wou dat je hier was
Je zit in mijn woorden
In wat ik droom en denk
Jij bent het die me sterkte geeft
En dat is een geschenk
Roselie Weytens
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Liefde
Liefde kent geen einde
geen dagenkalender of tijdslimiet
heeft geen tas of koffer
vertrekt van haar leven niet
liefde kent vele gedaanten
van intens houden-van tot diep gemis
ze begint geen moment opnieuw
omdat ze er altijd is
liefde laat je nooit gaan
zoals ze onzichtbaar verbindt
zijn wij altijd samen
mijn aller-allerliefste kind.
Hanneke Middelburg
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Straal
huil gerust om wie ik was
en wie ik had kunnen worden
durf te lachen,
om de vreugde die ik je bracht
ik ben overal en nergens
als een ster...
in een onmetelijk donkere nacht
toch straal ik ten volle
het liefste tot in jouw hart
neem de pijn,
en duw die niet weg
maar verzacht ze met liefde
wie ik ben leeft verder
diep in jou...
Vicky Scheyltjens
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Waar ben je?
Heel teder in ons
alsof ons gebroken hart
nu helemaal wil open breken.
Veel verdriet in ons.
Verdriet dat weet heeft van liefde.
Dicht bij ons,
zo stil je kan.
Stiller kan niet.
Warm in ons
zo liefdevol je kan.
Liefde om van te leven.
Onze pijn vanbinnen
is zo zoet beminnen.
Dorine Vangheluwe
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
In ons hart
In ons hart, voelen wij de pijn
In ons hart, staan we in het duister
In ons hart, is een gat geslagen
In ons hart, zal liefde overwinnen
In ons hart, het licht dat jij ons gaf
In ons hart, blijf je altijd leven
TJ Theisens
