Gedichten om te koesteren

Met Koester biedt de vzw Kinderkankerfonds al meer dan 30 jaar thuiszorg aan kinderen. Dat gebeurt zowel in de curatieve, palliatieve als post-palliatieve fase. 

Elk jaar stuurt de liason equippe van Koester rond de sterfdatum de ouders een kaart ter herinnering dat Koester hen niet vergeten is. Creatief Schrijven vzw ging op zoek naar passende teksten om het leed van ouders die een kind verloren, te verzachten. We ontvingen meer dan 130 inzendingen.

Vakjuryleden Maud Vanhauwaert, Daniel Billiet, Christophe Vekeman, Lotte Polfliet (medewerker Poëziecentrum), Barbara Drieghe (Sereni), Pieter Deknudt (Reveil) en de postbode van Postkantoor 00/00/00 lazen alle inzendingen en kozen na lang wikken en wegen als winnaar het gedicht ‘Ook zonlicht zwemt’ van Joanna Wils. Zij ontvangt een boekenbon t.w.v. 100 euro en de tekst verschijnt op een kaart.

De vakjury geeft ook een eervolle vermelding aan 'met die blik' van Anke Senden. 

 

Ook zonlicht zwemt 

Joanna Wils

 

Vanop een afstand is alles mooi en alles koud,

alles is alleen tot je er tegen praat, vertel je mij.

Je zegt dat ik mag gaan liggen, 

als een landschap, en ik geloof je. 

Ik vertrouw je. 

 

We zijn breekbaar als een stad, maar 

we stappen elke dag uit bed.  

Het weer wisselt en het verontrust. 

Dan hou je maar een plek vast. 

 

Je kiest de zee. 

Je neemt haar in handen

omdat je hebt horen zeggen  

dat onder water ook zonlicht zwemt. 

 

Juryrapport 

Alles is dubbel en verwarrend geworden door het grote verlies. En dat begint al in de eerste regel en loopt verder doorheen het hele gedicht. De tekst ontroert in zijn fragiliteit en tederheid. Het gedicht geeft de sterke indruk van een innige tweespraak te zijn met de verdwenen persoon. 'verdwenen' maar de overledene blijft concreet aanwezig in alles. En dit op een bijna tastbare manier. Het gedicht steekt mensen die iemand verloren hebben een hart onder de riem met zijn treffende metaforen: hoe diep je ook met je hoofd onder water zit, er zal altijd ergens eenlichtje zijn. Het getuigt van kwetsbaarheid en moed, hoe moedig het is om elke dag toch uit bed te stappen en een plaats te geven aan je verdriet. En het slot, ja, dat is een poëtische briljant!

 

Eervolle vermelding vakjury 

met die blik 

                  Anke Senden 

 

hij heeft het van zijn dochter geërfd - dat geloof

in als ik later groot ben, dat uitkijken naar 

 

morgen, daar had zij zoveel van, voor veel te weinig leven,

dat heeft hij van haar gekregen, als een zoen 

 

en dan haar blik, dat dolenthousiast naar buiten

rennen, dat wijzen naar de sterren alsof ze die 

 

persoonlijk kende, ze noemde hen één voor één bij naam,

ook nu zij er niet meer is, kent hij hen 

 

nog allemaal - zo, met die blik, wil hij 's morgens in de spiegel kijken,

welke vader wil er nu niet op zijn dochter lijken 

 

Juryrapport 

De natuur bepaalt de volgorde der dingen, de dochter overleeft de vader. Zo ligt het besloten in de natuur. Maar in dit gedicht draait de dichter deze natuurlijke gang der zaken om. Mooi hoe de vader levensvreugde en zelfs een soort van wijsheid van wijlen zijn dochtertje geërfd heeft en daardoor als het ware als een beter mens uit haar dood is tevoorschijn gekomen. Of dat is toch zijn streven… Ondanks dat het schrijnende altijd als een zwart randje aanwezig blijft, is het een levenslustig en positief gedicht geworden. Het binnenrijm hier en daar werkt uitstekend. Een prijzenswaardige krachttoer.     

 

Winnaars team Koester

De medewerkers van het team van Koester selecteerden daarnaast ook nog vijf teksten die op kaarten worden gedrukt. Het gaat om gedichten van: Sophie van Tilburg, Lut Natens, Elsbeth Boom, Sabine Matthijs en Françoise Delcoigne. Hun teksten worden gepubliceerd op kaarten die Koester verspreidt om de ouders van een overleden kind een hart onder de riem te steken.

 

Laat me

        Sophie van Tilburg

Laat me je tranen opvangen,
als het gemis geen uitweg kent.

Laat me je herinneringen binnenkomen,
als je eenzaam en verdrietig bent.

Laat me je glimlach doen verschijnen,
als de donkerte toeslaat.

Laat me met je meegaan,
waar je ook gaat.

Draag me.
Droom me.
Leef me. 

 

altijd nabij

          Lut Natens

je bent als een vlinder zo licht,

met je vleugels gespreid in de zon

we laten je los

je vliegt de wolken tegemoet

hoger dan wij kunnen komen 

je vleugels dragen het gemis

de zon gaat onder en komt weer op 

we verwarmen ons aan haar 

ze verdrijft de ergste kou in ons

vlieg maar, rust maar

het is stil boven de wolken en licht 

jij, zo ver weg,  bent ons voor altijd nabij  

 

samen verder

                  Elsbeth Boom

ik zie je nog spelen, je lieve lach zweeft nog altijd hier in huis
en al onze avonturen neem ik met me mee
zomaar een kind ben je misschien voor een ander
maar jij kleurde ons leven bubbelend heerlijk
 
liefde op het eerste gezicht, toen je in mijn armen lag
tot het onafwendbaar vroege sterven
tijd is relatief, maar onze liefde voor jou
zal voor altijd blijven
 
wij groeien verder, vinden onze weg terug
jij blijft daar, onaanraakbaar, verstild in onvoorstelbaar mooi
ik lees je, ik zie je, ik mis je zo ontzettend erg
ik heel mezelf met herinneringen, hou je vast en laat je gaan
 
rouw is mijn liefde voor ons
herstel is liefde voor mij en jij gaat mee
samen zetten we mijn stappen verder
jij en ik, jij en wij, samen

 

Voor altijd

                  Sabine Matthijs

Je sluipt zachtjes

In het ochtendrood

Elke dag begint met jou

 

Je speelt lachend

Op de zonnestralen

Elke dag leeft met jou

 

Je sluit je oogjes

Met de maan

Elke dag gaat slapen met jou 

 

Engelenhart

     Françoise Delcoigne

Hier blijf ik,

dwalend in jouw hart.

Ik hou de stukken bij elkaar

sinds het brak.

Als de kamers zich vullen met verdriet

droog ik je stille tranen

met warme gedachten

aan ons leven samen.

Overal draag je mij mee,

de liefde geeft je kracht

om dapper door te gaan

met de bitterzoetste glimlach.