Gedichten om te koesteren 2024

Met Koester biedt de vzw Kinderkankerfonds al meer dan 30 jaar thuiszorg aan kinderen. Koester slaat de brug tussen het ziekenhuis en de thuiszorg door zieke kinderen en hun ouders te begeleiden in de overgang van een behandeling in het ziekenhuis naar een behandeling thuis. Dat gebeurt zowel in de curatieve, palliatieve als post-palliatieve fase.

Elk jaar stuurt de liason equippe van Koester rond de sterfdatum de ouders een kaart ter herinnering dat Koester hen niet vergeten is. 

Voor die kaarten gingen Koester en Creatief Schrijven vzw op zoek naar passende gedichten die het leed van de ouders kunnen verzachten. We ontvingen 147 straffe inzendingen. 

 

Winnaar vakjury: Rob Theys

Vakjuryleden Maud Vanhauwaert, Christophe Vekeman, Daniel Billiet, Jonas Bruyneel, Pieter Deknudt van de organisatie Reveil , Barbara Drieghe van Sereni, Sieglinde Vanhaezebrouck en Celine Neirynckx van het Poëziecentrum en Tine Marie Van Damme van Postkantoor 00/00/00, lazen zorgvuldig alle inzendingen.

Het gedicht 'Nachtdier' van Rob Theys kwam als winnaar uit de bus. Rob ontvangt een boekenbon t.w.v. 100 euro en zijn tekst verschijnt op een kaart.

De jury benadrukt de hoge kwaliteit aan inzendingen, en geeft eveneens een eervolle vermelding aan 'Sleutel' van Annelies Heyman, 'Ik herinner jou' van Dennis Nerinckx en 'Vakantieland' van Toon Mertens. 

 

Nachtdier

Er zijn – en elke keer vertraag ik –

plaatsen in ons huis

 

als sporen in het gras, de halmen verder van elkaar

waar nachtdieren lopen.

 

Ik stop, glimlach om wat zichtbaar wordt

tussen aanrecht en tafel

 

waar je achter me langs liep, kindervoeten snel-

snel door de keuken, deur plof! dicht, al weg

toen ik me omkeerde en riep: ik dacht dat ik wat hoorde!

 

Ik luister. Sandalen klepperden op de vloer. Het gegiechel

achter de deur. Ik kijk. Ik volg

 

het spoor, zet stap

voor stap, om geen halm te breken.

 

Rob Theys

 

Juryrapport

Dit gedicht is een lovenswaardige krachttoer: een moeder gaat een innerlijke dialoog aan; een gevoelige babbel met haar overleden kind. Over het dagelijks gemis en verdriet, maar niet op een abstracte, afstandelijke manier, dan wel in de alledaagse huiselijke ruimte. Down to earth, heel herkenbaar. Als lezer hoor en zie en voel je dat kind, de warme moederband.  Een literair heel sterk gedicht, vol suggestie. Over hoe het verdriet je kan besluipen en onverwacht opduikt, als een nachtdier.  Er zit iets onheilspellends in het gedicht, en tegelijkertijd ook iets lichtvoetigs en zacht troostends. Het weerkerende beeld van de 'halm' geeft de breekbaarheid weer van het leven en ook van de troost.

 

 

Eervolle vermeldingen vakjury

Sleutel

Er is een huisje in mijn hart
het is er warm en zacht en knus
jouw naam staat op de deur
al veel te lang, en veel te kort

 

Je mag altijd binnenkomen
ik maak wel even tijd
want alles is niet zo belangrijk
als de liefde overloopt

 

Ik vul geen emmers meer
maar een traantje kan nog wel
terwijl ik heen en weer wieg
tussen vasthouden en loslaten

 

Dus als je in de buurt bent
neem dan de sleutel maar
vlei je neer en knuffel mij
de wereld zal wel wachten

Annelies Heyman

 

 

Ik herinner jou

Ik herinner jou

Als blote voeten in het gras

Als zonneschijn, als regenschijn

Als alles

Wat ik ooit was

In tochtjes langs de grote baan

Waar nu nog steeds die bomen

Nog steeds

Die hoge bomen staan

Met mijn lege hand 

Omhoog

Grijp ik een stukje zon

En ik weet

Dat ik jou zou vertellen

Om toch te geloven

Dat zoiets kon

 

Dennis Nerinckx

 

 

Vakantieland

we hoopten op spieterspetter water

samen op vakanties in de zon

dagen gulzig guitig luieren

op de wiegelwaggel luchtmatras

 

we wouden trippeltrappel popelend

vol ongeduld en ongeloof

uren staan turen en gluren

naar de fliederfladder vogeltjes

 

ook al zijn we niet meer op reis

zitten we in het drippeldruppel regenweer

samen zitten we eeuwig op dat strand

want, ons hart is jouw vakantieland

 

we denken aan je elke dag

ps een kaartje sturen mag

 

Toon Mertens

 

Juryrapport

Deze gedichten bevatten zeer rake beelden en metaforen.
'Sleutel' is een hartverwarmend gedicht, omdat naast het gevoel van gemis ook de warme gevoelens een plek krijgen.
In 'Ik herinner jou'  biedt de herhaling van de hoge bomen die blijven staan een mooi contrast met degene die wordt aangesproken en wel degelijk is verdwenen. Hierin zit de confrontatie met een wereld die verder draait zonder het kind. De laatste regels omvatten dan weer hoop en geloof.
'Vakantieland' overtuigt door het taal(speelse), waardoor het op een originele manier positiviteit uitstraalt.

 

Jury team Koester

Medewerkers van het team van Koester selecteerden ook nog vijf teksten die op kaarten worden gedrukt en door Koester verspreid om de ouders van een overleden kind een hart onder de riem te steken.
Het betreft gedichten van Lisa Debroyer, Silke Eeckelaert, Leen Veraghtert, Kristien Severs en Carine van der Zwan.

 

 

Echt

kon ik je maar drukken

dicht tegen mijn huid

iets fluisteren in je haren

die geur van jou bewaren

mijn armen die zich vullen

met elke gram van jou

je slaapwelzoenen strooien

zoals jij ze altijd wou

kon ik ons weer samen 

hoe wij leefden ; jij, ik, wij

hoe jouw hand in de mijne

je hoofdje tegen mij

hoe wij echt waren

toen nog zo dichtbij

wij zijn echt

niet voorbij

Lisa Debroyer

 

 

Mijn mooiste ster

Ik voel je

Ik voel je als de zon mijn wang streelt

Ik voel je als de wind mijn haren verwaait

Ik voel hoe je elke dag een sprankeltje hoop en liefde zaait

Soms zoek ik je

En hoor ik je zacht

Soms ruik ik je

Heel vluchtig

En onverwacht

Ik mis je

O, wat mis ik je

Elke dag

Bij elke traan, elke lach

Mijn lieve alles

Ik hou van jou,

Jij bent de mooiste ster die ik ooit zag

Silke Eeckelaert

 

 

Ik zoek een woord voor jou

ik zoek een woord voor jou

het allermooiste , het allerzachtste en liefste

een woord dat wonderen verricht

want, soms zijn mooie woorden,

of een goed gedicht

als boterzachte zalf die

heel even  -
alle wonden dicht

 

Leen Veraghtert

 

 

Mijn Koesterkind

als ik aan je denk

ben je de zon

die me

doorheen tranen

doet glimlachen

hemelsbreed als een regenboog

en dan ben je er weer

heel even

Kristien Severs

 

 

Knuffel 

Was je maar hier

Stevige knuffel

Mijn armen om je heen

En die van jou om mij

Samen zo rustig

In de omhelzing gerust

Je ademhaling hoorbaar

De stilte gesust

Ik mis je hier zo

En al zijn mijn armen leeg

Ik geef je in gedachten

Heel vaak nog een knuffel

Wat voel je dan dichtbij

Ik beloof je, zolang ik leef

Krijg je knuffels van mij

Carine van der Zwan