Poëzie van A tot Z - nomaden, zonder toeven of verpozen

Met 'Poëzie van A tot Z' realiseren Marnixring ‘De Vlaschaard’ uit Avelgem, en de gemeentes Avelgem en Zwevegem een poëzieroute van station Avelgem tot station Zwevegem. Het project loopt over een periode van 5 jaar: van 2015 tot 2019.  Jaarlijks worden 2 gedichten langs het pad geplaatst: het winnende gedicht van de poëziewedstrijd en een gelegenheidsgedicht van de jaarlijks aangestelde curator.

 

Dit jaar wordt het Poëziepad afgesloten met een gedicht aan het station van Avelgem door curator Barbara Delft en aan het station van Zwevegem door de winnaar van de poëziewedstrijd.

 

POEZIEWEDSTRIJD

 

Thema: nomaden, zonder toeven of verpozen

 

De Nederlandse dichter Jan Eijkelboom verwoordt in zijn gedicht Niet thuis treffend het nomadische gevoel; een emotie van rusteloosheid en avontuur, maar ook van bevreemding:

 

 Het oud vertrouwde wordt mij vreemd,

 ik werd met mate een nomade

 

Anno 2018-2019 denken we bij het nomadenbestaan voornamelijk aan de grote migratiestromen in onze continenten. Nomaden zijn echter van alle tijden en alle streken. In de regio van het Poëziepad is het nomadenbestaan verweven in de geschiedenis van de streek. In Avelgem, waar de route start, waren de bewoners grensarbeiders die in Frankrijk gingen werken. Deze “trimards” werden vanaf hun vertrekplaats, het station, tijdelijke nomaden.

 

Ook schrijver Stijn Streuvels kwam ooit thuis aan het station van Avelgem en trok er later weer weg. Hij verhuisde als nomade door de streek van het Poëziepad; een gebied dat vandaag nog “Streuvelsland” wordt genoemd. Streuvels stond erom bekend in zijn eigen taalspel op een treffende en herkenbare manier te schrijven. In zijn novelle Het leven en de dood in den ast beschrijft hij de rusteloosheid van zijn drie hoofdpersonages: “Zonder toeven of verpozen, ononderbroken, gehaast, [...] het een door ’t ander in gang gehouden, voortgestuwd [...].”

 

Wie het citaat leest, herkent de taal van de streek van het Poëziepad, maar hoort ook de haast en ongedurigheid die in de aaneenschakeling van opsommingen schuilt. Raak taalspel.

 

Met het thema “nomaden, zonder toeven of verpozen”, willen we het taalspel aanmoedigen en in poëzie het nomadengevoel verkennen, met zowel de mondiale actualiteit als de lokale geschiedenis als inspiratiebronnen. En dit met het station als uitvalsbasis, dé nomadische plek bij uitstek: een plek van aankomen en vertrekken, en tegelijk van thuiskomen en wegtrekken.

 

OVER HET POEZIEPAD

 

Ooit was spoorlijn 83 een vlotte spoorverbinding tussen Kortrijk en Amougies. De lijn was 21,9 km lang maar verloor in de loop der jaren haar oorspronkelijke functie. Een deel van de voormalige spoorwegbedding biedt nu een ideale fietsverbinding tussen Zwevegem en Kortrijk-centrum. Ze maakt op haar beurt deel uit van het Guldensporenpad, een veilige ‘fiets(snel)weg’ tussen de verschillende gemeenten in de Leievallei.

Het gedeelte tussen Avelgem en Zwevegem heeft een zeer divers landschappelijk karakter: dit pad is een veel gebruikte wandel- en fietsroute. Het is ingebed in een prachtig stukje natuur in het lichtglooiende landelijk gebied tussen beide gemeenten en wordt doorsneden door het kanaal Kortrijk-Bossuit.

 

 MEER INFO: poeziepad@zwevegem.be