Gedichten om te koesteren
Omschrijving
Illustratie: Sassafras De Bruyn
Opdracht
Schrijf een gedicht. En help met je woorden de pijn te verzachten van ouders die een kind verloren. Dat was de oproep van deze wedstrijd i.s.m. Koester, een initiatief van het Kinderkankerfonds dat al bijna 30 jaar thuiszorg biedt aan zieke kinderen in hun laaste levensfase.
We ontvingen 75 inzendingen. Vakjuryleden Els Moors, Maud Vanhauwaert, Thomas Jacques, Sieglinde Vanhaezebrouck en de postbode van postkantoor 00/00/00 selecteerden één winnaar en geeft ook één eervolle vermelding.
Het team van Koester selecteerde zes laureaten. De tekst van de jurywinnaar en de zes teksten van de laureaten van het Koester-team worden gedrukt op een kaart, die Koester gebruikt om de ouders van een overleden kind een hart onder de riem te steken. Sassafras De Bruyn maakt de illustratie op de kaart.
Prijsuitreiking en ontmoeting
De prijsuitreiking vindt plaats op zaterdagmiddag 27 april in Antwerpen. We nodigen alle deelnemers dan uit voor een bijzonder middag over het thema rouw/verlies.
WINNAAR VAKJURY
Dag
Vanmiddag in de auto klonk een refrein, een riedeltje
waarin plots jouw naam leek te zitten, waar
codetaal doorheen eenheid van klanken ging, ik had
kunnen zweren dat je er weer voor iets tussenzat.
Op de dijk een bruinig stuk wrakhout ontmoet, dat met
verweerde knoest ineens een beer lag te wezen, die
verdacht veel op zijn naaste verwant aan je voeteneinde leek,
's nachts op verzoek tussen spijlen het raam in de gaten hield.
Vallende blaren leken op honderd wuivende kinderhandjes,
deden me denken aan de avond van je schooltoneel, waar
de hele klas na het slot wel vier keer applaus kwam halen,
iedereen zwaaiend zag dat jij de mooiste bloemkool was.
Dit is mijn logboek van het dagelijkse missen, terwijl
in tussentijd ik helemaal gek van je blijf, op dit
voorlopig uur waarin alles maar blijft duren, beloof ik
tot je terug bent hier wacht voor alle ramen te houden.
Ludwig Van de Voorde
Juryverslag
"Dit gedicht is heel tastbaar en concreet. Het gaat niet enkel over het verdriet op zich maar is ook een ode aan de persoon die gemist wordt. De schrijver serveert mooie beelden, levendige scenes en ontroerende humor. Hij schotelt ook een diep filosofisch bewustzijn voor van het voorbijgaan van de tijd, terwijl de kern van de mens ondanks het verdriet onveranderlijk blijft. Het gedicht is sterk opgebouwd in vier strofen met een stuwend ritme en een elegant binnenrijm. Het is transparant, maar heeft een paar enigmatische regels, zoals het erg mooie uitzoemende en diepe einde “op dit voorlopig uur waarin alles maar blijft duren”. Een versregel waar je in kunt blijven turen."
EERVOLLE VERMELDING JURY
Broedstoof
We kijken elkaar zwijgend aan.
Je blikken verraadt droefenis,
schildert een grimas op je gezicht.
We wentelen ons in onmacht en
geven ons over aan de martelgang.
Tijdloos en bevroren
gaan we langzaam in elkaar verloren.
Als een aanzwellende waterval
die ons eindeloos meevoert in zijn dal.
We slingeren heen en weer
tussen hoop, verdriet en ongeduld.
Misschien lukt het wel deze keer
En wordt de wens eindelijk vervuld.
Annelies Leysen
Feedback jury
De titel pakt de jury meteen vast. Die is intrigerend en laat nog zoveel open.
Er zijn, in onze Nederlandse literatuur, weinig gedichten over het verlies van een ongeboren kind (een verlies waar ook maatschappelijk gezien misschien nog te weinig aandacht voor is). Er zitten een paar machtige verzen in, zoals "tijdloos en bevroren/gaan we langzaam in elkaar verloren". Het gedicht is met heel veel zorg geciseleerd; de schrijfster heeft de beelden gebeiteld in de tijd.
Ze weet de symbiose van ouders die om moeten gaan met verlies in de mooie metafoor van de waterval te pakken. Dat mensen zich kunnen verliezen in elkaar, en zich eindeloos naar beneden laten meevoeren. Het slot van dit gedicht geeft hoop, hoop dat het ooit zal beteren.
lAUREATEN TEAM KOESTER
Altijd
Ik ben ergens
en toch bij jou
want daar is mijn plek,
in vrijheid
in regen,
lichten en steden,
tussen bomen,
onder geroezemoes,
maar ergens
dicht bij jou,
hoe ver ook.
Ik ben er.
B.P . Arend
Ik draag je
Ik draag je
dicht bij me.
In een klein zakje,
in het binnenste
van m’n jas.
En als het weer eens tegenzit,
gaat de jas van de haak,
gaan we samen op stap.
Je fluistert zachtjes...
Katrien De Nil
Nog even
Als ik nog even
Mijn hand om die van jou
Gewoon kon zeggen
Hoeveel ik van je hou
Ik zie kinderen
Lachen van plezier
Mijn hart gebroken
Kind, was jij maar hier
Te snel vervlogen
Alleen nog maar verdriet
Lief kind van mij
Vergeten doen we niet
Emmy Lagast
Anders nabij
Mijn liefste kind, je bent niet meer
en toch weer wel, anders nabij.
Ongrijpbaar zweeft je stem, je blik
details vervaagd, door tijd vermaald.
Soms voel je dicht, dan voel je ver
in elk moment, anders nabij.
Ik droom je groot, hoe het zou zijn
als jij hier nu, bij ons zou staan.
Doch als ik lach, of als ik ween
jouw grondstroom blijft, anders nabij.
Een kaars ontbrandt, verlicht, verwarmt
verdriet gedeeld, gedragen pijn.
Voor altijd kind, is leed én vreugd
want liefde wint, anders nabij.
Tomas Bruyland
Sterrenkind
zo dus
liepen we door de golven
niet vrezend de schuimkoppen
en de schelpen daaronder verborgen
zo dus
trok het water zich terug
om je naam in zand geschreven
meermaals met zich mee te nemen
we herhalen de gebaren
de zee laat begaan
is mild en vergeet ons niet
we blijven starend op de dijk
ouder voor altijd
Paul Vincent
Een zaadje in de wind
Een zaadje in de wind,
Geen tijd om te ontkiemen.
Opgenomen met een zucht,
Om verder weg te vliegen.
Gezaaid met liefde en geluk
De hoop om te beminnen.
Maar door de storm snel weggerukt
Geen tijd om te beginnen.
Vluchtend door de vingers van tijd,
Zwevend op de lucht.
Waar land en geesten hen ook scheidt,
Niet verder dan een ademzucht.
Een schaduw van een mooie bloem,
Als kleine souvenir
Aan het leven dat ooit was,
Vol liefde en plezier.
Sarah Bauters
