Mon Bax

Gebruikersnaam Mon Bax

Teksten

Sloompie de Slak

SLOOMPIE DE SLAK Sloompie de slak sloefte op haar gemak. Ze voelde zich een wrak            bij dit regenweer.  (regenweer) Ze slikte weer een slok regenwater en een stok lag in haar weg, en "POK"!            Dat was al negen keer,  (negen keer) dat Sloompie tegen stok- ken sloefte, en ik gok dat niet de laatste "POK"            weerklonk, integendeel!   (tegendeel) Sloompie zag een slak, dat was haar schoolvriend Jacques. Ze sleurden aan de tak,            maar ze zegen neer.  (zegen neer) REFREIN:  Sloompie, sluwe sloeber,                  sla toe,                  sla af.                  Sloompie, slappe slak,                  sla om! De slakken lagen daar, ze voelden zich zo raar. En Jacques verloor zijn haar            bij een bliksemschicht.  (bliksemschicht) Sloompie op haar beurt was helemaal verkleurd, en ook was dit gebeurd:            ze kreeg een beetje jicht.  (beetje jicht) Ze lagen gans de nacht, het gras dat was niet zacht: geen slak die dan nog lacht!            En het werd weer licht.  (werd weer licht) Ze lagen in een wei, heel netjes, zij aan zij, en Jacques schoof naderbij:            nu lag hij heel dicht!  (hij heel dicht) REFREIN De wolken schoven weg. Sloompie trok zich recht, en Jacques zei:  "Sloompie, zeg,            zie je die zonneschijn!?"  (zonneschijn) "En zie de lucht hoe blauw!" repliceerde Sloompie gauw, ze zei: "Ik hou van jou!"            En dat vond Jacques fijn.  (vond Jacques fijn) Zijn haar dat groeide terug, vanboven op zijn rug. En ook Sloompie was al vlug            zonder jicht en pijn.  (jicht en pijn) Ze trokken aan de tak, die meteen in stukken brak, en vervolgden op 't gemak            hun weg naar de r   a                                                 v                                                   i                                                    j                                                    n                                                  

Mon Bax
0 0

Pokdalig en Vermorzeld

POKDALIG EN VERMORZELD Pokdalig was hij, en vermorzeld. Pokdalig was hij altijd al geweest... Vermorzeld was hij pas sinds gisteren: vermorzeld door een olifantenbeest! Hij voegde zich bij een safari, daags voor het tragisch ongeval. Het gebeurde ergens in de Serengeti: ik schets u de details van dit geval... De nijlpaarden konden hem al niet luchten: vervaarlijk toonden zij hun open bek! Toen moest hij snel zijn LandRover zien in te vluchten: hij struikelde, en brak bijna zijn nek! Daar lag hij uitgeteld op tien voet van zijn wagen. De krokodil, die kwam al aangerend: zij wou hem opeten, zonder het eerst te vragen, tot zij schrok van deze pokdalige vent! Pokdalig was hij, echt afzichtelijk: de krokodil, die moest hem al niet meer! Deze keer was het zijn redding, versuft plofte hij zich in zijn LandRover neer... Traag reed hij voort op de savanne. Een wrattenzwijn ging lopen van zijn smoel. Op de koop toe viel zijn LandRover in panne: hou op die manier je hoofd toch maar eens koel!... ...Al is dat pokdalig, vol kraters en vol bulten: een maanlandschap, dat komt haast in de buurt! De leeuw begon van ver op hem te brullen, alsof die zeggen wou: "Blijf jij maar uit mijn buurt!" Er was geen enkel dier dat hem nu nog zag zitten: de gnoes, impala's, zebra's renden weg! Enkel een olifant, die was nog wat aan 't pitten, en lag wat verder, enkele meters naast de weg. Hij besloot de slapende stil te benaderen, zijn camera, die had hij al gereed, maar die liet hij vallen!  Zijn bloed stolde in zijn aderen, want u kunt al raden wat de olifant toen deed! Pokdalig was hij, thans vermorzeld! Pokdalig was hij altijd al geweest... Vermorzeld was hij nu, en zéér vakkundig: vermorzeld door een olifantenbeest!!

Mon Bax
0 0

De Tarantula

DE TARANTULA Een tarantula met acht harige poten kroop langzaam op het dijbeen van mijn lief, die lag te zonnen op een strand met vissersboten. Zij dacht dat ik haar streelde - arme lief!... De tarantula kroop steeds verder op haar lichaam: zij bevond zich thans reeds in de lendestreek. Mijn liefje fluisterde, slaapdronken, zachtjes mijn naam. Even slaapdronken vroeg ik haar, "Waarnaar ze keek?!" De tarantula zat nu voluit op haar navel, en bewoog zich verder naar haar linkerborst. Nog even, en dan zou ze lopen langs haar tepel... Mijn lief zei: "Ik kijk niet, maar slaap.  En ik heb dorst!" "Wil jij je hand eens even wegdoen, en een cola voor mij gaan halen aan de strandbar verderop?" Het drong slechts langzaam tot me door, toen dacht ik: "Hola!" "Mijn handen liggen saamgevouwen langs mijn kop!?" "Hoezo!?" "Wordt mijn liefje dan misschien gestreeld door een andere hand!?" Een fractie later had ik reeds mijn ogen open, de spin zat ondertussen stevig op haar hals!... "Liefje, het kriebelt, zeg!  Toe, ga een cola kopen!" Ik liet een gil: een hoge fa, maar wel wat vals!... Mijn lief schrok wakker, maar de spin bleef rustig zitten. Ook mijn lief slaakte een gil, en veerde op! Maar de spin bleef stevig aan mijn liefje klitten, zij gilde luider en steeds roder werd haar kop! Zij gilde luider en nog roder werd haar kop! Zij gilde al iets minder luid en purper werd haar kop! Zij gilde al niet meer en...

Mon Bax
0 0

De Dikke Raket

DE DIKKE RAKET De dikke raket haalt onvoldoende snelheid om het aardse universum te verlaten! De dikke raket, een miskleun van een ruimtetuig: veel te zwaar en ook nog vol verroeste gaten!... De dikke raket, wie heeft haar ooit ontworpen? Op welke tekentafel is zij toch ontstaan?! De dikke raket: ineengeflanst door knoeiers! Zoveel tijd en geld en ijzer naar de maan! Refrein: De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Enkel voor dunne astronauten!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Bijeengeschroefd met veel te zware bouten! De dikke raket tart elke verbeelding! Wie is verantwoordelijk voor deze klucht!? De dikke raket: bij haar eerste lancering bleef ze drie seconden hangen in de lucht... De dikke raket vervolgens is ze ontploft! Wie ontwierp dit stuk verdriet?! De dikke raket: te stompzinnig voor woorden, nog net geschikt voor dit onnozel lied!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Enkel voor dunne astronauten!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Bijeengeschroefd met veel te zware bouten!              (X 2)

Mon Bax
0 0

Het Alarm

Toen ik opstond - ik weet niet meer welke dag - en naar de wekker keek - die niet afgelopen was - vroeg ik me af: waarom heb ik gisteren het alarm niet aangezet? Maar "gisteren" was in feite eergisteren en gisteren was een feestdag. Dat bedenk ik pas nu, vandaag... (ik weet niet meer welke dag).

Mon Bax
0 0

Van De Rand Gevallen

Zijn we dan niet allen één dezer randgevallen!? We wandelen mee op het scherp van de snee tot het bloed onze voet overspoelt, en 't gevoel niet te harden meer is, we in smarten, en wis, in de afgrond belanden: daar waar allen verzanden, gekneusd en verwond, en met in onze mond de restanten van tanden... Zijn we dan niet allen één dezer randgevallen!? We strompelen voort, onze nek in een koord, steeds strakker de touwen, de onschuld vermoord, en enkel gewauwel, als valse akkoorden in dissonante kakofonieën van bijdehante baronieën: de harmonieën versmoord... Zijn we dan niet allen één dezer randgevallen!? Waar gaan we naartoe?... Wat is nog de zin?... We voelen ons moe, maar de pas blijft er in - we versnellen zelfs nog, in een koortsige mars van de dood, en de doden begrijpen geen snars van het leven, dat zij reeds verlieten, voorbij in een flits - zo voorbij... Zijn we dan heden niet allen lang geleden, reeds, van de rand gevallen!?

Mon Bax
0 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen