Nellie

Gebruikersnaam Nellie

Teksten

verdichting

we zullen er wandelen, ooit laat de Noordzee onze voeten stappen en spoelen dromen aan op de rug van een kleine golf

het verhaal achter het verhaal

een handstand met een aanloop de jongen verliest het van de muur zijn kracht bekent souplesse als hij wandelt op zijn handen ze één voor één neerzet de knieën achterover zwaaien hoe hij het evenwicht bewaart wanneer zijn handen springen onder luid applaus van het publiek gedicht bij de foto van Tits Olympe

avondvoorstelling

zij zetten een schaduw neer spelen het spel met de zon het scherm recht overeind als zij de touwtjes laten een laatste broodje verorberen een beker kreukelen om het knisperen zij vluchten niet zij blijven als hun zon de zee induikt gedicht bij de foto van Nancy Weytens

op afstand

als ik tot 60 tel glipt de dag in een minuut de nacht pleegt geen overval ik herneem een kleur draag in mijn handen voor het morgen wordt de woorden hun ballonnen en de touwtjes gedicht bij de foto van Kathleen Gobbin

het is een schoolmeisje

dit kind met krijt in de hand aarzelt ogenschijnlijk verlegen bij het bord na de ontdekking van een som nee zij aarzelt niet zij wacht het teken af om door te gaan als een volleerde juf een rekenmeester gedicht bij de foto van Jackie Denis

zo een bord

weet je nog Mirjam toen ik overdag verdwaalde tussen trein en tram niet kiezen kon en jij al had gekookt toen ik de tram koos in de avond aten we kerstomaat samosa omringd met ui, courgette en doperwt risotto met kerrie en zout rucola en eikenblad gemengd met olijfolie en sinaasappelsap avocado en een aardbei

nieuwsgierig

gelijk in zwart en wit hip hopt hij als het voorjaar naar de zomer en zijn gele soortgenoot

een eigen weg

vrienden van vrienden van vrienden mensen ze gaan op weg verlaten hun huizen wensen vandaag een toekomst als ze tot later zeggen

draaiboek van een dag

alles wat aankomt als dagelijkse vaat noteer niets alles wat oplost of opgaat in iets zie het aan alles wat tolt een weg vindt laat het los alles wat rolt in het zoet valt wacht het af alles wat verwondert stil verdriet schrap dat niet alles wat bromt als aaibaar lach het toe

onbestelbaar retour

geen stoplicht staat op rood er is geen liftverkeer niemand die er iets van weet geen kreet vindt een uitgang draadloos zwalkt de blik heen en terug

ja en nee

zonder zwaartekracht bestaat de twijfel niet als kleur of vorm een straatnaam hoog in de lucht gegrift dat andere gevoel of hersenspinsel

een zoektocht

op de tast stel je de vragen stap voor stap als een onbekende die in je oor fluistert je valt geen builen het gaat goed

als een dag

lastig om te schrappen dat uit vrije wil dicteert me wakker maakt om thee te zetten brood te smeren en de zon op voor te zijn

soms

soms is een woord een warme winterjas een luchtig zomervest over de arm voor het nestelen begint maar soms is een woord een wankele stap voor je verder loopt

vandaag

vandaag denk ik eraan eindeloos door te lopen duizenden beelden terug te gaan om dat oor wat niet verstomt

hoop zonder titel

soms zoek ik een antwoord in stilte als er niets anders is dat meer beweegt dan bevroren water onder de zon

in de wolken

de voeten van de grond ze zoeken land of water en welke een liefde zal zijn om te blijven vliegen

een wens

als nu de wereld wordt een witte winterpracht dan wens ik jou de tijd om alles stil te zetten eerst maken we een sneeuwpop met een das en dan-

notitie

er ligt een oud jaar op tafel nog voel ik zijn kaft gesleten ik plak er een plaatje op plaats een punt en komma

ze herinnert

de wit geblazen weg het klemmen van haar handen om het frame als ze heelhuids onderaan de dijk belandt het laat zich onthouden als ze schrijft

niet stap voor stap

wordt ruimte inktvlek een afstand groter en sterren verder, weg als fantasie niet van een kleine beer van superreuzen witte dwergen niet van jou of mij maar als een tijd zich rekt slaat geen uur gelijk wordt een dag een week een maand een jaar

absoluut

als je het bedenken mag zal je kilte schrappen alleen die van gevaar en ijzel of de meedogenloze niet van kou die rode wangen maakt vooral als je zwanger bent als je buiten midden in de winter nog op blote voeten loopt

oefenen oefenen en nog eens oefenen

streepje voor streepje sg p aa aa t sp gt spa gt spa gaa spa gaat kom ik verder

vogelperspectief

soms wil de trekvogel wel het heimwee delen mijmeren met de standvogel die het reizen overweegt

gezien vanaf de zijlijn

het licht dat rent vangen wil ik het vastmaken met houten knijpers schilderen op tegels van beton en grind maar ergens middenin wil het wachten op mij

voorbij glasgordijnen

ondergedompeld heb ik mij -en ik heb gelezen geluisterd en geschreven- in een bad vol vreemde taal de helft heb ik onthouden

verbonden

het is weg allemaal verdwenen van vroeger hoe het was aan tafel allemaal mijn vader en mijn moeder maar ik maak soep net als mijn moeder en tulband is een stevig brood dat is van haar die andere moeder

ik hou van

ergens waar het is een toeval of bestaan van iets wat lang geleden is en weet je nog het meetrekken met de vogels de vlucht uit waar vandaan ik torn niet aan de schouders -van bruine krullen- we kunnen zonder jas

verloren

laat ik hem achter -bij de schroot- toch ergens zoeft het en ik koester hem als hij voorbij rijdt mijn vijfdeurs in knalgeel

't ligt

en er vloeien woorden ze vallen op de grond maar eerst tel ik tot tien en daarna tot zestig nog voor ik jammer roep en he, hoe kan dat nou

het eerste begin

het eerste begin is de laatste tree voor je belandt in je vaders lach en de kleur van je moeders ogen

het ene en het andere

als ik een gedicht schrijf door jouw verhaal is jouw verhaal als een gedicht voor mij

onvoorzien

het is als een film één met teveel letters en snelle flitsen ik luister ik kijk ik bevraag en spoel terug er wacht iets langer probeer ik me voor te stellen of en hoe het werkelijk is de letters spel ik niet

er is schoonheid

in de vroege morgen een handschrift op het raam er volgt een tekening in trage lijnen het stelt iets vast en ik verbaas me over een slakkengang een mistige morgen

als ik schrijf

vertel ik jou zwijgend dat het kriebelt vanuit de tenen wil het in de vingers gewone regels stoppen bij een keukenrol of ergens bij een longdrinkglas schrijven over de dingen dagelijks kort al zijn het mijn lijstjes ik schrap en schrijf door

nog geen besef van tijd

op de kermis gebeurt het stoere broertjes in een open sportwagen de motor loeit en brult met stralende ogen door buiken en monden gedicht bij de foto van Roger Convens

overwaaien

straks als de stilte komt keert de meeuw hij kent de kaart, zijn vrienden aan zee

het rolt

soms rolt het en draait zich om staat op en rolt gewoon

ondefinieerbaar

vriendschap is een beetje anders heel anders dan een ander woord

waarschijnlijkheid

het gaat om al dat dwarse van onder naar boven of andersom van links naar rechts heen en terug hier geven we om een onderdeel van het geheel meer dan met eigen ogen vangen kan ik het niet maar jij waarschijnlijk wel

een doorkijk

mijn taal is gehecht aan water van de schone sloot de modder en scherven schotels, kopjes het spelen met steen en tak

je doet me denken aan

door de klanken in je stem herkenbaar als bij hem doe je me denken aan maar je haren zijn anders zij maakt gebaren zoals jij met een mond die niet alles zegt van lachjes en lichtjes in de ogen zij zet haar voeten anders ja jij bent leuk omdat je lijkt als jezelf naast een ander

het is als een herinnering

dat eerst het hechten komt met vallen ook het opstaan het blootstellen aan de wind om te helen onder de korst

de wegen

waar geen gebaande paden zijn hoe maak je ze dan? hoe maak je wat onmogelijk is doenbaar met niets wat te vergelijken valt behalve dat het spant en lukken wil

het is de dauw

de dauw als adem zacht is het en voorzichtig een zomerstilte trekt eerst frisse kleren aan pas later komt de warmte

de muze

ze zwijgt als je schrijft maar als het hapert dan zal ze met je zingen en je luistert

van opzij

hoe bedachtzaam legt hij een hand op je rug hij tilt je benen op laat je voeten vliegen van de trappers je oren suizen en je ogen tranen hij is een oude liefde

hetzelfde is anders

als de weg terugkomt zet ik een stap om korter in de bocht te wachten

ik hou van het licht

ik hou van het licht eerst als een sluier vouwt het zich open langzaam komt het aan en van een eerdere morgen de warmte soms, voor heel even

niet op hoge poten

leg ik mijn oren naast je voeten je bent met twee stappen verder nog meer doe ik mijn best je wacht af en we spinnen zachte vachten voor de winter we trekken kattenvoeten aan

point of view

voor Argyll (J. v. G.) je schildert een werkplek aan zee er liggen schepen in de haven en er zijn handelslieden zij vragen aan jou een drukproef jij zet de letters en geeft ze koffie met crêpes en boterhammen je sluit af met een aantal dagen nu filter je eerst het zout

Pinkster

dit vuur zet een taal op eigen benen aan ontmoeten geeft het een hand

gister en vandaag

gisteren hoorde ik de vogels fluiten in vandaag halen ze me terug van vroeger en het paard, de koeien de melk vol boterbloemen madelieven in de haren om later net op tijd de bus te halen de trein in naar de stad om het leren lezen tussen de regels

als vanouds

wij leren voor morgen de smaak van zoet hoe zout het water en brak het bitter de krenten in de pap we brengen thuis zonder het zure zout leren wij vandaag

meiherinnering

als bevroren in de zon wachten witte pluizen tot de wind stil valt en mensen blijven staan

als we zijn

als we zijn als gras dat ruist in het zingen van de wind waar blijf je als de droogte komt of als we opgaan in de mist en wat als we een naam vergeten hoe weet je dan van jij en ik

er is meer

als het grijs in kleuren denkt en een boom kan dichten dan laten we het vliegen varen en gaan naar buiten

deuren delen

blinde deuren letten niet op buitenkant voor hen is het binnenste belangrijk ziende deuren zien zichzelf en buitenkant hoe mooi zou het zijn als deuren spontaan zich dwars door midden gaan halveren of mozaieken in vier parten zou ook kunnen

straks

als de wind zijn kansen keert laten we dan de bladeren vegen onze hoofden buigen en de hemelsleutels zien zo prachtig mooi roodpaars

ik denk niet aan

ik denk niet aan een blinde muur niet aan dichtslaan van het boek maar aan weerzien denk ik niet te vroeg en niet te laat en aan omarmen denk ik van er mogen zijn zo gewoon vanzelfsprekend

als een nieuw gedicht

is het water met de tarwe nog voor het rijzen en de helen het brood gesneden door de helft of de boterham in stukken als woorden in het zout

't sprankelt

in het licht dat valt, invalt als een onverwachte gast in de lucht als ik fiets tussen het blauw in de stroming van heen en terug op het land in het gras dat kriebelt in zoveel wat me lief is

Om het vruchtgebruik en het plezier

Wat is het, dat het land ontginnen laat; en de poëzie zich met schoon water voorbereidt? Toegevoegd: het zweet en de techniek; en hopen liefde!

ontdekkingsreis

zij gaat er meteen op af haar sterke linkse overwint de twijfel hij maakt een plan wikt en weegt waar het gras het lekkerst is en het herkauwen doen ze samen altijd en overal en elke dag

pas de deux

tot het mag wacht het bloed als je danst en je wenst dat de pijn verschuift en de passie stroomt bevrijd uit je schoenen

impressie van de Boezemstraat

veel kleurige mensen en benen alsof ze voor hun leven rennen tweeënveertig kilometer lang twee mensen rennen als de ziende en de blinde met zoveel rede meer dan kilometers ver voor de start zal zij er zijn geweest (13 april 2014 impressie Marathon van Rotterdam)

op de grond

hij valt en krabbelt overeind zij staat als hij gaat zitten allebei alert, paraat voor het dragen en het tillen ze zijn op weg als hij gaat staan en zij gaat zitten

ondersteboven

Ik heb me over laten halen de knoop perst in mijn buik midden in de winter sta ik daar op dat koud perron ik denk aan hem en mijn zelf gebreide sjaal een gele voor de warmte als herkenningsteken maar ik wacht en wacht en wacht drie treinen zijn getuigen en mijn sjaal geknoopt blijft wachten zonder mij

een enkele impressie

soms speelt kleur samen met de hoofdpersonen onder één hoedje met de donderwolk en grijze hagelsteen en langzaam sijpelt het blije geel en zet een streep als tegenhanger van al wat grauw maakt en te stil

perplex

de borstzak van de fietser toont de ansichtkaart er is bewaard waar ik mezelf vergeten was een stempel op de zegel staat geen gissen toe er komt een feit en een verlegen tijd tot leven

serendipiteit

de noordenwind waait zachter in de lentes van een winter mengen we de verf meer met goud en hoop om alle zwaarte van een zomer

in mijn slaap

bewaar ik alles achter glas als zandkorrels in onzichtbare nerven van katoen en hout

een rilling

langs de rug van het vers zingt het vrij van alles zingt alles wervelt en wacht tot het puzzelt, tot het past

geluid van buiten

als hij schreeuwt dat er regen komt vertelt hij mij iets anders hij deelt zijn land van herkomst mee en ik hoor het golven

we gaan naar buiten

kom laten we papieren hoedjes vouwen, uitdelen, elkaars wereld raden of achter elk gezicht een naam zoeken hier breken we geen hoofden mee

een straatbeeld

zij lijken in kant gehuld alsof ze dansen in de wolken vier voeten zijn getuigen als ze rennen voor hun leven een man, een vrouw, ze vallen en ergens kleeft er bloed inspiratie foto van Rudi de Cleene op beeldexpress

de oude es

hij spreekt in gebarsten taal herinnert mij aan hen mijn kinderhanden op de stam elke barst spreekt voor zichzelf kent een deel van het verhaal hij zegt me dat hij dichten kan

niet luchtledig

in roerig smeltend ijs hoor jij de eerste trilling daarna voel je stilte je opent en vertelt en je lach krijgt zijn retour in handen en een duim omhoog

luchtvaart

in de winter met storm en regen beleef je een weekeind dat in de wind valt in de wachtstand kom je en de Noordzee is geduldig maar het kind denkt aan een andere wind, een zomerbries een zachte regen op zijn hoofd het dansen en het schuilen

verrassing

vandaag heb ik een mens verstaan een klein gelukje in niet denken aan die lege doos als hij het in mijn handen legt en zegt: vandaag is het een dag voor kool, morgen voor andijvie en dat het mij herinnert aan iets anders

het zal er zijn

het regent hier en het stormt, de houtjes zijn gehakt de kachel brandt een kou de kamer uit als vroeger de kolen en in de zomer speelt ze bij de sloot schone modder mag spatten op een jurk ze wrijft er met haar vingers over er wil een kind de bocht om lopen het zwaait en blijft nog even staan als een gister in vandaag ergens zal een naaf zijn die de uren vasthaakt aan de jaren als die van de kleine fiets, de motorcrosser en vliegeren aan zee ergens zal er het gebied zijn voor een vader en een moeder om het kind te zien in een oogopslag een schaterlach in vragen die geen antwoord kennen

een ander buiten

over zijn rug kruipt de regen in de zon hoger nog achter zijn sporen aan als daar beneden alles stil staat een winter wordt verwacht zoveel vlakken markeert een landschap in verf die wij niet mengen we benaderen het zilvergrijs en dobberen in golven tijd

in gesprek (een woordgedicht)

verrassen enerzijds intensief beleven anderzijds opgetogen liefhebben als enkelvoud in meervoud treffen

Mijmering

"Goedenavond " en moe laat ik me vallen op de bank en sluit na een tijdje mijn ogen maar eerst vraag ik nog: "wil iemand me waarschuwen als we op punt A zijn gekomen, daar moet ik eruit". Er wordt wat glazig gekeken en ja geknikt en ik waag het erop. Wanneer ik wakker schrik staat mijn horloge stil en ik ontdek mezelf in een totaal verlaten trein want iedereen is al eerder uitgestapt en geen mens heeft mij geroepen. Ik moet al ver voorbij punt A zijn. Ik pak mijn telefoon maar niemand die ik bellen kan. De batterij is leeg. De wielen van de trein denderen in mijn hoofd alsof de trein nooit meer stoppen zal. Het lijkt wel of er geen bestemmingen meer bestaan. Door de kleine ramen zie ik alles buiten in het inktzwart voorbijrazen en hier en daar wat grijs. In mijn tas vind ik een verdwaalde appel en wat water. Ik trek mijn sjaal wat warmer om me heen en denk: vlak voor het ergste donker komt zal de morgenster verschijnen en als het licht wordt zie ik vanzelf wel waar ik rijd, ik waag het erop en doe mijn ogen dicht.

eens ingehaald

als de Noordzee droog valt en het anders bouwen wordt aan iets ongekends en op de lange duur het evenwicht een evenwicht dat niet doden kan en verder leert en op schoenen met of zonder sokken loopt

terug naar de Nollen

waar een leven past en een huis vertelt kan een boom zich verplaatsen wisselt het zand met de voet zingt een laan van een nachtegaal

de adem van het huis

de oude balken bloot opengelegd het gele graniet het scheuren van het hout de vloer een gapend gat geen krimp geeft het huis om dit breken voor het bouwen beklijft een betonnen plaat als een pleister op de wond

Zonder leeftijd

"Alles retro mevrouw” zegt de eigenaar van de winkel. Mijn maag draait om. Dat kan niet, dat zijn toch nooit mijn meubels geweest? Het donkerbruine kastje zonder deuren. De boekenkast en die ovale tafel? Alles even donker tot zwart. Ze grijpen me aan en spreken in een taal die ik niet kan verstaan. Ik vlucht de winkel uit. Op de markt gekomen valt mijn oog op gekleurde vazen en daartussen een donkerbruine bijna zwarte vaas. Een retro net zo oud als die meubels. Ze hebben ze van elkaar gescheiden. Wij hielden samen van de markt. De meubels, de vazen en ik.

stel je voor

dat er bij jou chocoladeregen op je vel valt vol de rivier loopt, een dal overstroomt jij daar bent aan de overkant en ik hier en stel je voor dat het hier gekleurde muisjes regent laten we het dan omdraaien in en uit de huid kruipen wisselen van kleren

wederkerig

er lopen draden hoogspanning tussen huizen en tussen mensen als jij en ik om soms slapeloos van wakker te liggen maar als het vriest en de draden hangen door dan wachten we tot het dooit en herinneren ons het vieren

door zijn ogen

polders hebben namen het kind luistert naar de vader ze hoort zijn stem en leert zien door zijn ogen de schoonheid van het groen en al het weidse niet enkel land

de oude zeedijk

hij kijkt me aan en blijft voor mij dezelfde een dromer is het die mijn voeten op de grond zet als ik mijmer

terugkeer

ze bergt haar trekkersschoenen op vraagt de wintergrond te wachten kilometers stelt ze gerust tijd en ruimte heeft ze nodig

voorstellingen

fragmenten toveren een tijd tevoorschijn van langspeelplaten en lelijke eendjes bloemetjes- en spijkerstof en wij als jij en ik

droomzicht

als regen valt lang uitgestrekt in plassen neer en vorst bevriest het gras dan kleurt het grasland donker ijs droomt het land weer zee te zijn en wakker wordt de dijk er schaatst een kind alleen

trefpunt

een wisselend podium onder struiken boven naakt takkenhout en gras in de morgen zonovergoten koffietijd in de avond een warme schaduwplek als mozaïeken in beweging de geluiden van een zomerwind

de ontdekking

vandaag vind ik geen woorden op zijn vroegst in het eerste uur vertaal ik langzaam wat ik waarneem jij bent als de bijendanser de verkenner

Omdat hij het is

Ik loop door de bijna verlaten stad. Gelukkig, ik ben er bijna. Ik vertraag mijn stap om wat bij te komen van het avontuur. De laatste trein naar Amsterdam en uitstappen op een bijna verlaten perron. Ik merk dat ik mijn adem inhoud. Gauw de hal nog door en dan de deur naar buiten. Er rijdt geen tram. Het gevoel in mijn buik alsof mijn darmen zich samenpersen wordt sterker. Jongleren op het Spui! Het lijkt wel een weddenschap van durf ik wel of durf ik niet. Ik hou van reizen. Ik hou van circus maar ik ben niet in het circus geboren zoals hij. We hebben enkel die vreemde passie gemeen. Het gooien van allerlei dingen in de lucht en dit combineren met praten over dingen in de wereld maar vooral over wat ons bezig houdt. Ik voel me weemoedig worden of is het verliefdheid? Een mengelmoes van verliefd zijn op het verleden en weten dat dit nooit meer terugkomt. Ik zie hem nu weer onverwacht voor de deur staan. De herkenning en meteen de klik en mijn ja zonder nadenken tegen de uitnodiging. Ik ga wat harder lopen op de muziek van de straatmuzikanten in de verte en zie hem zwaaien. We zijn precies hetzelfde. Het zweet loopt over mijn rug en staat op mijn voorhoofd. De schmink zal wel doorlopen. Achter mijn vermomming houdt de angst zich schuil en alle andere gevoelens. De koffer met ballen zeul ik voort en ik voel nog even of mijn hoedje goed zit. Het elastiekje om mijn kin knelt. De gele pruik met krullen jeukt verschrikkelijk. Hee hoor ik mezelf roepen en stap veertig jaar terug.

om vast te houden

ik vind ze als stenen om te bewaren in een hand geef ik ze ook jou om mee te spelen tastbare ideeën vingeroefeningen van de ene in de andere hand laat ik ze gaan

waarschijnlijk

leer je brieven schrijven aan jezelf om als ontdekkingsreiziger een wereld te openen voor een ander

Uit de lucht gevallen

Zij staat er ook, de vliegtuigspotter. Klinkt net als psycholoog. Onzijdig. Jij doet dat ook, maar we praten daar niet over. Ik vertel jou ook niet dat ik wel van regen hou die in een ton klettert maar ook van zonlicht dat op kranten valt. Jij telt de types en ik droom liever. Als ik naar boven kijk zie ik de sneeuw en bergen ijskristallen. Ik hou ervan om me de dingen voor te stellen. Graag bedenk ik dat wat nog uitgevonden moet worden. Eigenlijk ben jij degene toch die dat begrijpen kan. De reden kan ik je ook vertellen. Zeekoeien en suikerwolken. Zeekoeien en wolken kunnen samenwerken. De zeekoe heeft een plant ontdekt die suiker maakt met dezelfde eigenschap als poedersuiker. Ze stuift op. Eén keer per jaar regent er daarom suiker uit de lucht. Je moet het wel weten om te kunnen proeven. Ik schud de druppels van de plu met terugkerend moment voor een bizarre zin. De tandarts heeft me in mijn oor gelikt. Ik wil voorzichtig zijn en niet teveel in types denken. Als vliegtuigspotter denk ik aan details. Dat is het leukste. Feilloos flamboyant zoals zij. Ze heeft ons over Groenland en haar onderzoek verteld. Over de vrouwen die stil in de sneeuw gaan zitten. En het raakte me. herwerkte versie kort verhaal naar zkv met behoud van vooraf gegeven titels naar een opdracht van creatief schrijven

Opleiding

Feedbacksessies met Daniël Billiet in een groep van mededichters 2013, 2014,2015.
Schrijven vanuit schrijfinspiratie van mededichters 2013-2014-2015 op storees.net
Gedichten schrijven op opdrachten van Daniël Billiet op storees.net 2012
Driedaagse opleiding bij Creatief Schrijven vzw voor o.a. docenten 2011
Workshop schrijven van een herinneringsboek Margreet Schouwenaar 2008
Workshops journaling Jenny de Bode 2008/2009
Creatief Dagboek Schrijven bij Christine de Vries 2007/2008

Publicaties

gedicht in HGG mei 2021
gedicht in HGG mei 2020
gedicht ' de kringloop' in HGG april 2019
puntgedicht een twee powezie februari 2017
puntgedicht een twee powezie december 2016
puntgedicht een twee powezie april 2016
puntgedicht een twee powezie maart 2016
gedicht 'de opdracht' in HGG maart 2016
gedicht ' tot gruis' in HGG (Het Gezeefde Gedicht) januari 2016

met het gedicht ' omleiding' in de bundel ' liegen op een hoger plan' Turing Gedichtenwedstrijd 2014

Azertyfactor
Storees.net

Prijzen