Uitvaart
Het is een misvatting
dat je iemand bij leven moet leren kennen,
de grootste schrijvers ontdekte ik pas na hun dood.
Zo is het min of meer ook met jou gegaan,
een dochter herinnert haar vader, van onder naar boven,
op de manier dat hij zijn witte hemden knoopte
terwijl ik enkel de kleur van je kist ken,
de sluiting van je grafsteen, de woorden waarmee ik je aankleed.
Een meerderheid aan herinneringen schijnt verzonnen,
laat ons dan ook maar het verschil vergeten tussen een waan
en jij die op feestdagen mijn haren borstelde, te ruw naar mijn zin
maar steevast met resultaat.
Niemand sterft om mij te ontmoeten
maar eens gestorven, gebeurt het soms toch.