La Vitrioleuse
Jij bent meer dan een meter drieëntachtig lang.
Jij hebt tien kilo ondergewicht en dat staat je best wel goed.
Jou werd drie keer een modellencontract aangeboden.
Op jouw rapport blinken alleen achten of negenen.
Jij bent een tien, zelfs ’s ochtends.
In jouw fijn hoofdje zitten meer dan drieduizend latijnse woordjes. Ik wil jouw hoofdje kraken, letterlijk.
Ik haat jouw Ceaserneus die zich in al mijn zaken steekt. En jij ziet niet eens dat het de mijne zijn want ik ben maar een tweederangs. Ik ben jou niet, jij bent de enige eersterangs.
Op andermans feestjes schudt je met je uitstekende bekken zodat iedereen je ziet. Het zou zonde zijn jou niet te zien.
Je hoofd is dan alleen maar naar de hemel gericht. Dat is waar jij hoort, daar boven. Boven mij, boven haar, boven ons.
Laat me je er heen brengen, majesteit.
Laat me je bevrijden van je verfijnde lichaam zodat jouw ziel de plaats kan innemen die het verdient: daar boven.
Ik wil jouw schedel breken als een walnoot en dan kunnen we het allemaal zien: de eersterangs brij.
Maar ik ben niet uitgenodigd op jouw hoogtepunt, jouw sweet sixteen. Ik ben ‘die rest’ die je zou moeten uitnodigen uit beleefdheidsoverwegingen.
Maar dat deed jij niet, jij bent de koningin hier.
Jij hebt je eigen regels, jij herschrijft de regels.
Veel plezier liefste Famaj.
Ik bidt ervoor dat je anatomisch perfecte heupen stevig tegen Valgus’ lijf mogen schuren morgen.
Jij bent God’s vriendin, dat gunt hij je vast en zeker ook.
Jouw geboortevlek zit nog steeds op dezelfde plek. Maar je haar zit niet op dezelfde plek, dat zit strak in een vlecht recht uit een science fiction film. Complexer dan de melkweg is jouw kapsel. En ik kan het weten.
Ik kan er al lichtjaren mijn ogen niet vanaf houden. Van hier, van achter jou is je haar mooier dan de naakte sterrenhemel.
Jij bent mooier dan de naakte sterrenhemel, ik zie alleen nog maar jou. Kon jij mij nu maar zien.
Jij ziet alleen nog maar Valgus en zijn zeldzame schedel.
Hij zal jou wel beschermen en jij hem. Zo hoort dat, buitengewone schepsels horen beschermd te worden.
Ik ben ook buitengewoon en niemand zal je voor mij beschermen. Buiten het gewone, dat ben ik.
Ik sta buiten de groepjes, buiten jouw feest.
Een uitnodiging heb ik niet, een cadeau heb ik wel.
Laat ik dat maar eens geven!
Ja, dat is het enthousiasme dat alle leerkrachten dol op me maakt. “Typisch Joshese!” staat op mijn taken.
Laat ik maar iets typisch ‘Joshese-achtig’’ doen, laat ik verwoesten. Jouw verwoesting is wat al eeuwen in mijn typische Joshesebrein sluimert.
En wat in je hoofd omgaat komt er vroeg of laat uit.
Psychologie les 1.
Maar nu is het laat.
Straks vertrekken de eerste gasten en ik heb ze allemaal nodig, haar gasten. Haar geliefden mogen dit niet missen, in mijn stoutste dromen worden ze nu mijn geliefden. Valgus’ ijzige ogen zouden dan alleen in de mijne kijken en zijn lippen zou hij tegen elkaar drukken. Zijn geïnteresseerde blik is wat ik wil.
Wat ik verdien! Ik ben een raadsel klaar om ontrafelt te worden. Dus ontrafel me, Valgus!
En sterf jij, Famaj!
Ik voerde al honderden gesprekken in mijn hoofd met jou. Elke keer was jij onder de indruk van mij, deze keer zal je het echt zijn. Zal je nog kunnen praten?
Zachtjes, heel zachtjes sluip ik langs de hoge klimop waarachter felle feestlichtjes spelen in de vallende nacht.
Maar sluipen hoeft niet, ik mag gezien worden in mijn zacht, fluwelen jurkje. Ik dartel als Bambi in de lente scene in groene velden achter Famajs villaatje, naar het tuinpoortje.
Het tuinpoortje staat nog steeds op dezelfde plaats als gisteren, goed. Alleen staan er nu al enkele wel uitgenodigde gasten te trappelen om te feesten met de koningin der feesten.
“Hey Odvetnick” juich ik alsof dit normaal is.
Alsof ik normaal ben.
Hij lacht alleen breed en murmelt mijn naam binnensmonds.
Hij vindt me normaal. En was hij het niet die beweerde dat ik een slechte actrice was? Fout.
Ik loop mee zoals Odvetnick het verwacht, zoals het hoort.
Samen lopen we nonchalant als deftige genodigden naar de oogverblindende gastvrouw, een kick geeft het wel.
Vanaf ik en Odvetnick Famajs gezichtsveld binnendringen, zie ik een denkrimpel op haar verfijnde gezichtje verschijnen.
Maak je geen zorgen schoonheid, ik blijf niet lang.
Drop and go.
“Hey” krijst ze net iets te spontaan om heuselijk over te komen. In haar hoofd gaat ze nog steeds door de lijst van genodigden, maar dat weerhoudt haar niet haar bescheiden cadeautjes elegant in ontvangst te nemen.
Odvetnick eerst, een boekenbon.
Net iets te dankbaar en breed lacht ze naar hem. Zij is wel een slechte actrice.
Nu ik, een lederen maquillage tas. Een meer oprechte lach.
Maar wacht.
Nog iets, een oogverblindend gouden pot met de naam ‘Chanel’ erop. Als jij het een moisturizer met het subtiele parfum van witte rozen wilt noemen is dat oké.
Een echt oprechte lach.
“Dankjewel, dat hoefde echt niet” giechelt ze opgetogen.
“Dat verdien je” knipoog ik.
Kijk nu hoe schattig, ze ziet het als een compliment. Fout.
Nog steeds gokkend naar de waarde van gouden ‘Chanel’ pot loopt ze naar de goedgevulde cadeautafel. En nog voor hij op het zilveren tafelkleed staat trekt hij al de aandacht van verschillende andere opgemaakte geiten die de eer van ‘Famajs beste vriendinnen’ dragen.
Waarom laat je hen ook niet eens dat vloeibaar goud gebruiken?
Nee, haar groeiende nek en neusje hoog in lucht maken aan iedereen duidelijk dat goud alleen voor een koningin is.
En waar is jouw koning?
Niet hier.
Nergens is zijn hazelnootvormige hoofd te bespeuren en ik ben een kei in het speuren naar die buitengewone schedel.
De jongen die ik van achter die groene muur aan nam voor Valgus is gewoon een andere tweederangs rat. Een niets.
Ik kan wel huilen als een baby. Of een junkie verbannen van het heilige tripland. Want dat is Valgus, de mooiste trip.
Geen trip, geen Joshese op dit feest.
Spijtig dat Odvetnick daar anders over denkt want vanaf ik nog maar gestalte maak te ontsnappen is het hij die mij naar het eerste beste groepje tweederangs losers loodst.
Lachen en dansen, dat is wat zij van mij verwachten.
Dat is normaal hier en nu. Ik ben normaal hier en nu.
2 dagen later: “Chanel aangeklacht na zwavelzuur incident’.