Uw maatschappij? Daar zit ik ook in

21 sep. 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

“Zeg mij eens Bartje, heb je nog over andere zaken een mening die je maar al te graag wilt delen op het wereldwijde web?” vroeg ze zeer oprecht. Het leek toch zo. Dus ik probeerde een gepast antwoord te geven. “Ja hoor, ik heb een mening over mensen met witte sokken in hun sandalen zoals jij, de parochiefeesten van Oelegem, de pannekoekenbak van de scouts, het schuldgevoel dat ik heb als ik weer maar eens iets bestel bij Zalando... Maar doe mij maar eerst een halve kilo van jullie gehakt die ik zo meteen in de spaghettisaus ga draaien” Ze leek een beetje verrast door het vlotte antwoord waar ik haar met bediende toen ze nogal nerveus haar lepel in het gehakt stak, om een poging te ondernemen om in 2keer perfect af te kiepen op 500gram...

 

“Wendy is uw naam toch? Ik weet dat uw man de naam Koen draagt, er zijn nog al een hoop verhalen die de ronde gaan als ik hier wat verderop een pint ga scheppen in de kroeg... Naar het schijnt heeft hij eens gekust met een gehandicapt meisje van 20jaar met carnaval, ze was niet verkleed en dat was het ergste. Maar allé van horen zeggen, hoorde veel natuurlijk é Wendy?”

 

“Mijn naam is idd Wendy, mijn man en ik zijn uit elkaar, maar we runnen nog wel deze slagerij samen... Je zal zelf weten hoe het gaat in een dorp als Oelegem é Bartje? Het zal u wss niets verbazen dat ik uw naam ken? Moet je nog iets hebben Bart? Het is vandaag hamburgerdag, 3kopen is 1gratis.”

 

“Nee bedankt, ik kom eigenlijk hier maar gehakt kopen omdat ik er een autistisch trekje op nahoud dat ik voorverpakt gehakt niet leuk vind. Ik ben ooit eens toen ik klein was ziek geweest van het eten van een curryworst. Sindsdien, eet ik geen curryworsten meer. Verleiding is er eigenlijk ook niet meer geweest hoor Wendy als dat als een geruststelling mag tellen voor u. Dat jullie slagerij afrip 1ste klasse is neem ik er maar bij”

 

“Dat is dan €3,88 aub...”

 

“Ik vraag u de rekening Wendy, ik vraag u niet hoeveel het kost om deze tent over te nemen!” Al een geluk kom ik er nog vanaf met een mopje... In plaats van een kans te benutten om een vraag te stellen waarom ik een schuldgevoel heb telkens ik iets bestel bij Zalando, verstopte Wendy zich maar achter de rol van de vrolijke slagersvrouw die bedrogen werd door een man die een zwak had om onschuldige wannabe adolescente vrouwen te kussen op carnaval.

 

Ik voel me schuldig als ik iets bestel op Zalando omdat ik weet dat de werkomstandigheden daar allesbehalve zijn, mensen die daar werken zijn niet gelukkig. En diegene die dat wel beweren te zijn? Die zijn nog minder gelukkig dan de rest die daar hun tegen hun zin de shiften tot een eind brengen om dan thuis te komen en vrouwlief met een Tefalpan de kop in te slaan.

 

Ik ben met momenten nogal gewend aan het dragen van verschillende merkkledij. Nu dat kost geld, ik heb hier zo een polo liggen van Hackett. Het koste mij €90 om het ten huize Van de Peer te krijgen. Dat is veel geld voor iets dat me even gelukkig kan maken. Ik voel me één op dat moment met deze geplaagde maatschappij waarin “kopen” en “graag gezien” worden de nummer 1 delen. Het is een totale verrassing als mensen als ik er dan nog eens over gaan schrijven ook. Bart zou Bart niet zijn mocht hij daar zijn hoofd niet over breken. Ik stel mezelf constant in vraag. Waarom doe ik dat eigenlijk? Niet het in vraag stellen van mezelf maar waarom hecht ik er belang aan om verzorgd voor de dag te komen... Het feit dat ik mijn geweten probeer te sussen dat mijn aandeel niets bijdraagt, laat staan mijn standpunten halfhard probeer te maken waarom het een vergiftigd geschenk is dat ik kledij bestel op Zalando.

 

Zinloos.

 

Soms moet ik mezelf maar eens wat meer proberen bij te brengen dat sommige vragen waar ik met zit even zinloos zijn als ik ze nog maar effectief zou stellen. Niemand is er dezer dagen met gedient om een vraag te krijgen van... “Zouden er echt vrouwen wakker worden die met een tas koffie staan te dansen in lingerie en erbij vermelden dat ze een bad hair day hebben?”

 

Die zaken zijn een gewoonte geworden, het is normaal om ons allemaal beter voor te doen dan we eigenlijk echt zijn. Begrijp mij niet verkeerd, ik wil ook niet altijd even “eerlijk” overkomen, natuurlijk moet ik zelf ook eerst een uur liggen piekeren wnr ik een foto op facebook post, of een selfie trek om mijn instagram vol te proppen.

In een maatschappij die we zelf hebben gevormd, daar moeten de stemmen van de mensen die er beklag op hebben maar gezellig meedraaien ook niet te hard uitgesproken worden.

 

Er zijn geen morele regels die gehanteerd moeten worden voor we onze facebook als een bende voyeurs gaan checken op zoek naar verschillende nutteloze zaken.

Ik krijg het bijvoorbeeld benauwd van als mensen iets zeggen van “allé dat zet je nu toch niet op Facebook...”

Het zijn net die zaken dat verdomse een referentie zijn, iets waar we onze vingers van aflikken als we dagelijks Facebook opendoen. Waarom zou ik er dan vragen over stellen? Omdat het een verslavend, geluk gevend middel is geworden dat ons allen bereikt. De dag dat je geen like meer krijgt voor een foto van uw geliefd kind, een leuk liedje, een mooie foto,...

Dan stel ik niet alleen meer de vragen, maar dan is het aan jullie om de gemakkelijkste weg te kiezen en de schuld te leggen bij de wereld, de maatschappij waarin we verkeren, en met een middelvinger te wijzen vol teleurstelling dat we niet meer zo innovatief zijn als het aankomt om ons dieet, gymlessen, sportclubs te delen op sociale media.

 

Facebook is fake news, net zoals het echte sociale leven vanaf ik mij nog maar buiten begeef.

 

Maar zo fout hoeft fake niet te zijn.

 

Zijn er trouwens geen leuke quotes die ik kan vinden om het dragelijker te maken?

 

"# It cuts like a knife when I tell you to get a life." Fluisterde ik tegen mezelf toen ik genoot van het buitensporig gedrag van Koen den beenhouwer.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

21 sep. 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket