U stootte me uit
Doch u bleef
In mij
Weken
Kweken
Voortdurend schalen breken
Onverschrokken verder spreken
Opdat ik maar iets voor u beteken
Onder stijf gestreken donderpreken
Dorste u me zelfs aanporrend in de lende te steken
En ik?
Gekeken.
Vergeleken.
Initieel ontweken,
Maar finaal dan toch bezweken
En ergens papierloos neergestreken.
De wereld net als u onder mijn voeten bezeken.
Ik ben vergeven
van uw woorden.
Ik braak u uit
Na overdaad
Na dorst
Na uw testament te hebben ingekeken
Daarom zwijg ik voorgoed,
Want ook u zit niet stil
U wrikt
U wroet
In mij
En ik wil u niet lossen!
Is dit nu mijn vaderschap?