Zuipen, poepen en den Beerschot... Maar de Lierse gaat voor!

5 okt. 2017 · 92 keer gelezen · 0 keer geliket

Op reis gaan, ik heb het zo eens geprobeerd. Het moet september zijn geweest zo een 2jaar geleden. Samen met mijn broer Norib en diens wederhelft... Ik heb mij laten wijsmaken dat ik eens moet gaan opletten op vlak van namen in mijn teksten te voegen. Turkije zou de bestemming zijn waar je helemaal “Zen” van wordt. Het was zo een idee om te zeggen van “Ja, dat zal u goed doen Bartje.” Ik raad de mensen aan om het nooit te doen. Ik was een last voor mijn broer, een zak patatten is leuker om u te laten vergezellen op reis. Lam en vet onder de medicatie sliep ik heel de dag, ik was moe, constant. Mss kan ik het ooit nog wel eens proberen nu het allemaal wat beter gaat.

 

Alsof het tegenwoordig een verplichting is om u te gedragen als een alcoholieker met een ongelimiteerd budget om te reizen. Ik maak me er druk in, al dat “#wanderlust” gezeik. Er is zelfs een tijd geweest dat ik nog eens niet wist wat het woord betekende. Een verslaving om op reis te gaan, het ontdekken van andere culturen. De gelukzakken die nog thuis wonen en jaren hebben kunnen sparen door op feestjes met 20euro toe te komen kunnen zich bekronen met een trip naar thailand en nog van dat Oosters gedoe waar je als Westerling op handen gedragen wordt. De anderen voldoen zich met een tripje naar Budapest ofzo. Ik krijg er pijn van in mijn ballen als ik het allemaal zo mag aanschouwen. Die lelijke foto’s met zonnebrillen waar je over 5jaar nog van gaat zeggen dat het nog al een zicht was. Maar laten we ook maar tegelijk ons als een bende egoïstische, sociaal en milieubewuste hippie’s gedragen als we een statement hard willen maken dat het hoog tijd wordt dat de aarde maar eens moet afkoelen. Ook al willen we er zelfs niets aandoen. Terecht trouwens, ik lig er ook al niet meer wakker van. Ik erger mij nog liever aan jongens zoals Michiel die zich met zijn enkelbroek van Jack and Jones en zijn superstars wil laten meeslepen met tal van die andere op één of ander festival met een matige line up. Dat is leuker. In plaats van de wereldproblemen op die mensen te schuiven. Het is al erg genoeg zo.

 

In ieder geval, Turkije. Waar nu aanslagen als piekmomenten beleefd kunnen worden was het die week dat, de essentiële Bart van Vlaanderen zich nestelde in één van de vele hotels die het land rijk heeft vooral “tegenslag” dat de plak zwaaide. Het contrast van de rijke gierige Westerling die zich vol show probeert te kijk te stellen door op zowat alle vlakken de grote Jan liggen uit te hangen daar... Kleinere Jan heeft hij thuis gelaten om daar tot inzicht te komen dat we het eigenlijk allemaal niet slecht hebben. Het overbodig genuanceer van de werkende man, zoals ik. Daar ligt de toeristische sector niet wakker van. Ze hebben liever dat je gewoon slaapt in één van de vele hotels daar.

 

Maar toegegeven, zo af en toe er eens tussenuit kan geen kwaad. Zoals het bij nonkel Blatter deugd deed om het WK voetbal naar Qatar te halen, zo heb ik het enorm naar mijn zin als ik eens een voetbaltripje kan doen. Winnen of verliezen speelt mij geen rol meer. De tijden dat ik mij druk maakte in een resultaat waar er 20 ego’s tegen een bal aan het trappen zijn, en die andere 2 moeite hadden om alle ballen uit hun goal te houden... Dat is al even voorbij. Ik trek er op uit, om plezier te maken, mij niet te veel bezig houden met het feit dat mijn ploeg Lierse er eigenlijk al jaren niks meer van bakt. De glorietijden die ik bewust heb meegemaakt vanaf ik bier begon te zuipen als een grote Jan zal zijn geweest toen ze eens kampioen zijn gespeeld in 2de klasse... Voor de rest sloeg het resultaat nog harder tegen zoals Vanessa Chinitor die nog maar droomde om eigen juwelen op de markt te brengen.

 

Ik ben overlaatst naar Beerschot – Lierse gaan kijken. Met de bus van Pulle naar het Kiel. Dat is toch een beetje cultuur opsnuiven daar? Ik was niet alleen die er zo over dacht. Sommige denken dat er cultuur valt te snuiven op het WC van de bus of in het stadion. Maar ik geniet met een stel pinten in mijn handen onderweg van het beeld dat de wegen mij geven. Miljaar seg, gecombineerd met halfgaar gebakken moppen en zat gezever kijk ik zo eens rond als de mensen daar ons zien voorbijrijden. De cultuurshock voor de bus van Pulle is het grootste natuurlijk. Als je de pech hebt gehad om in Pulle geboren te worden dan moet je nog minder verwachten van de wereld als ik.

 

Schaamteloos en nostalgisch zoals ego’s het horen te doen verloor mijn Lierse met 4-0, waarvan ik mss 1goal heb kunnen zien. Zoveel plezier had ik. Nu zo op reis gaan naar het Kiel kost geld. 21euro voor een ticketje, 5euro voor de bus, en dan nog de pinten die betaald moeten worden. Er wordt geprofiteerd als Bart zich eens naar buiten begeeft. 2,5euro voor een jupiler blue. De prijs was al even schandelijk als het spel dat Lierse liet zien. Maar kom, als ik dan zo eens buitenkom boeit het mij allemaal niet. Wat ook een eigenschap is van een verslaafde, geld opdoen als het goed gaat. Evenveel geld opdoen als het minder gaat. Gewoon altijd geld opdoen.

 

Turkije mag samen met het gat van de wereld ontploffen, geef mij maar een stel pinten onderweg naar een voetbalmatch en mijn broodje is ook gebakken. Net als dat van u, meneer Calpe, mevrouw Izmir, puber Lloret, wijf Chersonissos.

 

Als er van die primitieve cliché’s als waarheid mochten gelden... “Geld maakt niet gelukkig, je kan het beter opdoen als je het wel of niet bent.” Dan aanvaard ik het zeker.

 

Roeselare – Lierse? Check!

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

5 okt. 2017 · 92 keer gelezen · 0 keer geliket