Over de functionaliteit van toiletten, in het bijzonder toiletbrillen.

27 feb. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Pennie ontwikkelde in haar prille jeugd een solide haat-liefdeverhouding met toiletbrillen. Vanaf het moment waarop de alwetende moeder besloot dat Pennie in staat diende te zijn haar gevoeg achter te laten in een keramische luier, voerde ze dagelijks een innerlijke strijd die zelden werd gewonnen door de rede. Meestal vond ze te weinig tijd om een gefundeerde winnaar aan te duiden: nog voor ze een eindoordeel kon uitbrengen baande haar brouwsel zich een weg van haar bovenbenen tot haar tenen. Dat ze veel sores kon voorkomen door eenvoudigweg op de toilet plaats te nemen bij het voelen van de drang: dat drong niet tot haar door. Ze moest die immanente krachtmeting voeren.

            Pennie’s haat jegens toiletbrillen bestaat voor het grootste deel uit hun kilte, aangevuld met luiheid. Toiletbrillen zijn ijzige voorwerpen, in het bijzonder de toiletbril in haar moeders huis: een plek die geregeerd wordt door dictator Koude. Koude kan er onbelemmerd zijn slag slaan dankzij het streven van Pennie’s moeder naar de ecologische voetafdruk van Klein Duimpje.

            Pennie’s liefde ten aanzien van toiletbrillen groeide mettertijd naar aanleiding van het groot aantal aha-erlebnismomenten die zich aan haar blootstelden terwijl zij haar tengere billen tegen de toiletbril duwde.

Ze had een bil-à-bil toen ze besloot niet meer te eten, en ook toen ze besloot zichzelf dan toch niet op te geven, en toen ze besloot dat negenendertig kilo aan botten, bloed en huid nog te veel was, maar ook toen ze wist dat ze met haar vierendertig voor een dilemma stond: eten of sterven.
          Het was ook daar dat ze het verband legde tussen vrouwen en aantrekkingskracht. 
          Het was daar dat ze besloot de gevoelens voor haar muze, mevrouw Eygenraam, niet langer te negeren. Het was daar dat ze een plan opstelde om meneer Eygenraam te ontdoen van zijn vrouw haar hart en het naast het hare te planten. Het was daar dat ze zich realiseerde dat mensen uiteindelijk wel zouden vergeten wat er allemaal was gebeurd: als ze zagen dat de liefde tussen de vijftienjarige Pennie en haar vijftigjarige lerares wiskunde oprecht was, zouden ze het moeiteloos accepteren. Ook als Pennie meneer Eygenraam daarvoor zou moeten vermoorden.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

27 feb. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket