Mijn schrijfplekje.
Mijn schrijfplekje zou in een strandhut kunnen zijn. De noorderwind zou m’n inspiratiebron zijn en me de zoetste woorden influisteren. Het geluid van de schuimende branding zou m’n kracht zijn om verder te werken aan m’n manuscript.
Het zou ook in een boshut kunnen zijn. De magie van de statige bomen zou m’n verbeelding prikkelen en zo m’n werk ten goede komen. Het ritselende geluid van de wind die speelt met de bladeren zou m’n gedachten bij m’n blad papier houden.
Het zou ook op een terrasje kunnen zijn in hartje Brussel. Alleen aan een tafeltje in het gezelschap met een koffie en een leeg blad papier, omringd door toeristen uit alle windstreken. Mijn blik laten dwalen tussen toeterende auto’s, drukke winkelstraten, hoge kantoorgebouwen en mensen die haastig stiefelend voorbijkomen hun mobieltje vergroeid aan het oor.
Nee, m’n schrijfplekje is hier thuis aan m’n bureau. Ik hoor vogels tsjirpen, een vliegtuig dat de landing inzet en joelende kinderen spelen tijdens de pauze. M’n hand glijdt over het blad en woorden stromen uit m’n pen. Ik blaas zachtjes over de natte inkt, leun achterover en droom over een prachtig boek.