Mijn zinnen verliezen zich in de betovering van jouw kleuren
Jouw regenboog vangt mijn blik
Jouw glimlach lost het harde vruchtvlees van mijn littekens
Verbant oud leed in barnsteenparels vol van geluk
Op het tipje van mijn tong mengen zich kristallen
van pijntranen en het zout van jouw huid
en diep legeert een stroom van gesmolten metalen
welke zich zoals lava aan de sluizen stuwt
Een storm van lust breekt los uit ons longen
Verdampt in de hete regengordijn van de monsoen
Bij het dansen in de wind van al het andere doordrongen
Versmelten wij in het diepe oog van de taifoen