aborg 2

12 jan. 2015 · 21 keer gelezen · 1 keer geliket

het is bijna zoals italiaanse schilderijen

of flirten in een stomme film:

het gevaar de dingen te noemen

 

tussen handelspanden verzonken in

tijdloze kronkelstraten schrikt

een man op een stapel perzische tapijten wakker;

hij verontschuldigt zich voor zijn dutje:

‘hoofdpijn’, zegt hij

 

toen werd ik ziek, het was augustus

en terwijl zij beneden tevergeefs hun kleuren tonen

– paradijsvogels vol ‘origo ik ik ik!’ – plaats ik,

gebogen over scarabee en avondmaal,

een injectie in de bloedbaan van het denken

 

zij begrijpen niet dat wij niet

naar de woorden luisteren

maar naar hun eelt  

 

daar staat hij, op het grasveld onder mijn raam: wilhelm kostrowicky;

als een kind dat vrienden zoekt om mee te fietsen

 

zijn snor stijf van de pommade, messen kwetterend in zijn handen

zijn stem een auto-alarm in de stenen nachtlucht

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

12 jan. 2015 · 21 keer gelezen · 1 keer geliket