een koude wind
rukt de broze houwvast
van een stervend blad
pijnlijk, meedogenloos
aan stukken
gevoerd op die wind
dwarrelt het
geluidloos schreeuwend
zoekend
naar zijn anker
maar onomkeerbaar
dwarrelt het
glijdend op
die koude wind
tot het huilende blad
vleiend de aarde kust
één keer aanschouwend
zijn moeder
dan beseft het blad
dat het niet sterven zal