Hoe kon het toen anders zijn
dan liefde tussen jou en mij?
Dan eindeloos gekwinkeleer van
vogels op een zomerbries en
laveloos van gelach
gelegen op jouw borst
de weg kwijt zijn.
Zorgeloze zomerdagen
gleden argeloos voorbij,
en, tot slot,
verdween wij.
Een herfstblad in de wind,
balancerend aan een dorre twijg
als een te late kus,
vluchtig vlinderend op je lippen.
Je kijkt nog even achterom
naar waar ik kleiner word
dan ik ooit was,
onherroepelijk verloren
in de plooien van een
tijd die niet meer is.
Hoor hoe ik stilletjes
luidkeels brul
met doorgesneden keel :
het vlijmscherpe gemis
laat niets meer van mij heel.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.