Langzaam trekt de leegte
Bijtend, bitter door mijn ziel
met stemmen saam
En hol gesteen,
In de bunker
waar levensdrift verviel
schaterend
hebben zij na mij, de euforie verheven,
en tabak, drank
en mijn geween
spelen poker om mijn leven
Ik schreeuw, mijn geestdrift leeggelopen
Mijn schreeuw, geslaakt in bunkerlucht
Ik kijk verdoofd naar ‘t bloedig slopen
zonder dak, ik, op de vlucht
Maar tabak, drank en mijn gekir
De euforie nihil
Nadat ineens mijn drift verviel,
zijn zij groen gras bij roest asiel