Twee bij drie
bij drie
veel groter niet.
En met een deur op maat van kleine lui met sleutels.
Maar de tijd,
de tijd
dat zij hier
zaten
lagen
hingen
Langer bleef het krachtige gestel.
De zuivere ziel weerstaat,
gebiedt agressie over zich als teken.
Zo was het en zo zal het altijd zijn,
ook al willen wij het niet.
Het is een wet van leven
dat nooit echt verdwijnt.
Neen niemand van hen,
die ooit echt verdwijnt.
Of het zijn een Koch, een Sommer:
opgeschrokt
door wat zij een naam gaven
vergeten
in hun blank bedekte graf
versteend
tot schrikbeeld
dat trekkend en schokkend
ons tot hoop dwingt
en slechts daarom nog bestaat.