aan het einde van de hal belde ik je op
dat de vetlaag op mijn kleren er nog steeds zat en ik daarbij
aan jou moest denken
je traande dat ik aan mezelf moest schudden, kwam
daarna naar de film met me
wij en ik
mais vous êtes un ruban adhésif
je trekt je knieën op als ik vraag wie jij nu bent , wie jij bent nu
de kleren niks meer zijn
we zoeken de kunst te ver
terwijl het niet-kunnen op ons wacht aan de andere kant van de lijn