-peuterperikelen-
Hier en daar lijkt ze een beetje op mijn snottebel, zou ze ook zo zout smaken? Is ze blauw, groen, wild of net kalm?
De zee trekt aan me.
Het is nog niet zo lang geleden sinds ik leerde stappen en dit zand vormt wel een uitdaging.
Wankel maar zeker, geraak ik vooruit. Tot iets me vasthoudt. Het trekt nog meer aan me dan de zee. Ik geraakt niet meer vooruit. Ik zak enkel diep … in het zand. Eerst mijn enkels, dan mijn buik, dan mijn schouders, …”
Neem het niet met een korrel zout, want dan was ik blijven drijven…
Het drijfzand had me bijna opgeslokt, toen de hand van mijn vader me weer met beide voeten op vaste grond bracht.
-pre-midlife perikelen-
- Traag en bewust lik ik de mierzoete speculoospasta langs de scherpe kant van mijn mes.-
Ik mijmer en bedenk dat het best wel leuk moet zijn om een ‘vakidioot’ te zijn. Je niche kunnen kiezen, erin excelleren. Helemaal niet idioot -vreemde woordkeuze eigenlijk- maar 'zeker'. Iets waar je goed in bent, om aan vast te houden. Eén duidelijk spoor. En als je te snel gaat, gewoon blijven vasthouden. Het doel duidelijk voor ogen. Een (één)vaksspoorder... of een vakzekering/ling...
In mijn brein hoppen momenteel weer twintig eekhoorns tegelijk rond. Ik vind mijn niche niet. Ik zie twintig sporen en vertakkingen op die sporen, hier en daar wat drijfzand. Ze maken het moeilijk. Ik kan uit de bocht vliegen of diep zakken... en waarschijnlijk kijk ik niet genoeg voor me.
Dus houd ik vast aan alle takken die ik in de buurt kan vinden maar als ik te snel ga, knappen ze. Het zand dat ik greep, grijp ik terug maar als ik te hard knijp, glipt het zo tussen mijn vingers. Ik spoor met mijn hoofd in de wolken en struikel.
Ik struikel over alles wat ik een beetje kan. Met mijn neus op de grond verschijnt een ander perspectief. Als ik hier nu eens een viervaksbaan van maak... of een viervaksspoor. Een verzamelniche. Ik lik nog eens aan mijn mes en krijg de neiging te gaan racen op die baan.
"Hé, wat doe jij!? Je gaat je eraan snijden!"
Ik vertrek vanuit liefde
Een beetje gevaar mag
Ik lach
Ik wil nog steeds naar de zee