Er zijn er nog
Ze plukt tien witte rozen
om 't leven te verbloemen
denkt na over de dingen:
waarom hun doornen
prikken, vechten voor hun
bestaan, alsof ze echt iets
hebben te verliezen en kijkt
naar de sterren en de maan,
vraagt aan hen waarom jij
haar niet prikte, of jij dan
werkelijk niets te verliezen
had. Het leven gaat door,
doch elke nacht wacht ze
geduldig op de sterren
en de maan, om te vragen
waarom jij niet voor haar
vocht en of jij hen dat ook
wel eens vraagt. Overdag
doolt ze door de velden
en plukt ze rozen voor
de onverbloemde dagen
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.