Zowaar de stilte zijn klauwen in mijn tanden slaat.
Verstikt het geluid van mijn eigen gedachten de weg.
Woorden blijken kostbaar maar barsten tegenover de pijn.
Een traan voor elke verloren zucht, die slechts geluidloos mijn lippen omkadert.
Een traan voor elk woord, verloren gegaan bij de frequentie nul.
Stilte