JAN DE JONGHE: Hallo.
ASSISTENTE: Met wie spreek ik?
DE JONGHE: Met Jan De Jonghe.
ASSISTENTE: Jan De Jonghe de loodgieter?
DE JONGHE: Wablieft?
ASSISTENTE: Wilt u een afspraak maken?
DE JONGHE: Ik wil dokter Verdoodt spreken. Het is dringend.
ASSISTENTE: Ik verbind u door.
(Jan De Jonghe wordt in de wacht gezet en luistert naar I Love the Dead van Alice Cooper.)
DOKTER BERT VERDOODT: Dokter Verdoodt.
DE JONGHE: Hallo.
VERDOODT: Wat de werken in de badkamer betreft, even uitstellen zou ik zeggen.
DE JONGHE: Ik ben niet Jan De Jonghe de loodgieter.
VERDOODT: Vreemd. Mijn assistente zei dat Jan De Jonghe de loodgieter me wou spreken. Wie bent u?
DE JONGHE: Jan De Jonghe de patiënt.
VERDOODT: Ah. Hallo Jan.
DE JONGHE: Hallo. Ik bel je omdat ik je moet spreken.
VERDOODT: Heeft mijn assistente geen afspraak genoteerd?
DE JONGHE: Nee. Het is dringend.
VERDOODT: Hoe bedoel je?
DE JONGHE: Ik wil je, nou ja, nu spreken.
VERDOODT: Oh. Ok. Wat is het probleem?
DE JONGHE: Ik geloof dat ik wil sterven.
VERDOODT: En dit geloof je sterk?
DE JONGHE: Nogal ja.
VERDOODT: Juist. En je hebt hierover nagedacht? Pro's en contra’s overwogen?
DE JONGHE: Ja. Vanochtend. Ik zat op het strand in Oostende...
VERDOODT: Oostende. Leuk. Mooi weer?
DE JONGHE: Ja, mooi weer. Goed. Ik zat op het strand. Een vrouw smeerde haar benen in met zonnecrème.
VERDOODT: Ik luister.
DE JONGHE: Op haar benen zaten vlekken en...
VERDOODT: Vlekken?
DE JONGHE: Littekenweefsel of eczeem, dat kon ik niet goed zien... Ze was lelijk en dik. Ik zag dat ze erg triest was. Ik wou haar zeggen dat het nooit beter zou worden, dat ze er een eind aan moest maken.
VERDOODT: Ok. En dat heb je haar gezegd?
DE JONGHE: Nee, dat niet. Hoe moet ik dit zeggen? Ik dacht dat we erg oppervlakkig zijn.
VERDOODT: Jij en ik?
DE JONGHE: Nee. Wij. De mensen.
VERDOODT: Juist. De mensen. In het algemeen. En die oppervlakkigheid stoort je?
DE JONGHE: Ja, natuurlijk. Enfin, soms.
VERDOODT: En wat stoort je nog meer?
DE JONGHE: Huh?
VERDOODT: Een korte opsomming zou helpen.
DE JONGHE: Vergeet wat me stoort. Het probleem is: ik zie overal dood en verval, lijden en pijn. Ik zie dode mensen in de straat.
VERDOODT: Zoals die jongen in The Sixth Sense?
DE JONGHE: ...
VERDOODT: Hallo? Jan?
DE JONGHE: Ja, zoals die jongen in The Sixth Sense.
VERDOODT: Moet je dan geen medium contacteren?
DE JONGHE: Huh?
VERDOODT: Een medium. Een persoon met paranormale gaven.
DE JONGHE: Juist. Nee. Vergeet wat ik heb gezegd.
VERDOODT: Over die vrouw op het strand?
DE JONGHE: Nee, over die dode mensen.
VERDOODT: Dus je ziet geen dode mensen?
DE JONGHE: Niet letterlijk, nee.
VERDOODT: Ah. Ok. Wat is dan het probleem?
DE JONGHE: Ik wil sterven.
VERDOODT: Heb je dat niet al gezegd?
DE JONGHE: Inderdaad. Ik vroeg me af, geef je euthanasie?
VERDOODT: Euthanasie? Ja, natuurlijk.
DE JONGHE: En gaat dat snel?
VERDOODT: Paar seconden.
DE JONGHE: Ik bedoel de procedure. De afhandeling en goedkeuring van de aanvraag.
VERDOODT: Oh. Juist. Nee. Dat duurt langer dan een paar seconden. Administratie. En er zijn ook voorwaarden. Ondraaglijk lijden en zo. Vind je dat je ondraaglijk lijdt?
DE JONGHE: Ja.
VERDOODT: Ben je ongeneeslijk ziek?
DE JONGHE: Huh?
VERDOODT: Een slepende ziekte?
DE JONGHE: Moet jij zoiets niet weten als huisarts?
VERDOODT: Het kon een recente slepende ziekte zijn.
DE JONGHE: ...
VERDOODT: Hallo? Jan?
DE JONGHE: Nee, geen slepende ziekte. Ik ben niet ongeneeslijk ziek.
VERDOODT: Juist. Niet ongeneeslijk ziek, wel ondraaglijk lijden.
DE JONGHE: Juist.
VERDOODT: Goed. Ik kijk na wat ik voor je kan doen.
DE JONGHE: Dank je.
VERDOODT: Verder nog iets? Hoest? Maagpijn?
DE JONGHE: Nee, geen andere klachten.
VERDOODT: Goed. Mijn assistente zal je contacteren. Prettige dag nog.
DE JONGHE: Ja. Jij ook.