Later
Achter de duinen van haar droom
ligt een woordenstroom verborgen,
wachtend op de dag van morgen
die weldra komen zal. Zij kijkt en luistert
naar de mensen die daar leven,
naar zij die hun stilte hebben op-
gegeven, om te wonen in dat droombeeld.
Zij ploetert en klautert door 't onstuimige
water en besef heel goed: er wacht haar
geen duinenwoonst. Zij groeit niet
in de volle zon. Vanuit dit schaduw-
land kijkt ze toe naar 't volle strand
en hunkert heimelijk naar later.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.