De grenzen van mijn woorden tast ik af.
Zet vraagtekens bij wat ik voel.
(Mezelf tussen haakjes).
Drie puntjes achter mijn gedachten.
En eentje op de i. Dat wel.
Verwonderd hoe sommigen hun leven schrijven.
In drukke hoofdletters.
Vol van uitroeptekens.
Zelden in vragen.
Aan anderen. Bij zichzelf.
Ik schrijf zoals ik leef.
Ik leef zoals ik schrijf.
Zonder antwoorden,
zoekend naar zin.
Punt.