Als je moe bent
word je toch weer wakker
Een kluwen van doorsnee verrassingen
die geliefden je voorhouden
wachten om opnieuw ontdekt te worden
ik wil niet meer
hoef niet meer
kan niet meer
en zal niet meer
ik vertrouw niet eens mijn eigen benen
ze voeren me weg
maar niet naar waar ik wil zijn
weemoed kruipt en huilt in de nok van mijn bestaan
ik wil niet meer
hoef niet meer
kan niet meer
en zal niet meer
ik hou op
verdwijn in mijn slapengaan
geen werkelijkheid bevrijdt me
geen droom verdraagt mijn zijn
ik kan niet meer
niet meer leven
beleven
maar als je moe bent
word je toch weer wakker