Soms zeg ik het niet gekregen
dan woordel ik over mijn struiken
alsof ik dysxellictisch ben
en beter had gezwegen
soms zie ik wat er niet is
lijkt alles een illusie
dan denk ik ‘kijk, een parelvis’
terwijl ik enkel u zie
’t is de schoonheid die gij met u draagt
die mij duizelen doet
gij straalt gelijk de Moedermaagd
zo schoon zo rein zo zoet
ik wil u benaderen
doch telkens weer
zakt het hoofd mij naar het bloed
en dan
begint het woordelen weer
stijgen schoenen mij in de moed
L.D.