Je vindt me mooi. Dat kan ik zien. Sinds ik neerstreek in je leven kan je niet ophouden met kijken. Met je ogen probeer je me te vangen. En je vraagt je af hoe het mogelijk is dat net ik net nu in jouw leven kom gefladderd. Ben je vergeten wie ik ben? Voorzichtig kom je dichterbij. Je steekt je armen uit. Op je handen schenk je me je hart, kwetsbaar en zoet. Je ogen glinsteren breekbaar. Misschien ben je het toch niet vergeten.
Ik vind jou mooi. Jouw lach, jouw stralende ogen, jouw honingzoete stem voelen als warm zonlicht op mijn vleugels. Jij smaakt naar meer, dat geef ik graag toe. Ik wilde dat ik ook een hart had. Kijk eens naar mijn vleugels, hoe krachtig ze slaan. Dat is de nectar van jouw liefde. Ik zie je graag. Dat mag je nooit vergeten. Misschien kom ik nog wel eens terug. Wat glinster je nu?