Hij oogst de tijd
en plukt het leven
In sneeuwlandschap
ontkiemt wat groen
als teken van vorstige
nalatigheid
Waar winter heerst
oogst hij de tijd
en plukt het leven
Die kinderlijke
onverschrokkenheid
van groen dat kiemt
en gauw ontspruit
Hij lust het rauw
en ruimt het op
hij grijpt en grilt
hij rijpt en stilt
hij slokt het op
Weldra ruilt
de nacht
verwoestend wit
voor vredig zwart
Dan rouwt
wat leeft
doch nooit
zon zien zal
treurt wat nimmer
wortelschieten kan
Want winter oogst de tijd
en plukt het leven
en lente leeft
maar laat niet weten
wanneer zij weer
heersen zal
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.