Lezen

Nu zou ik het anders doen

Ik ging niet naar de begrafenis van je oma, had een kater op het huwelijk van je zus,kwam zo vaak ‘s nachts pas bij je binnen gestommeld struikelend over zinsconstructies, viel vervolgens in slaap met jouw nog wakkere hoofd tussen mijn dijen. De berichten in de groepschat van je familie beantwoordde ik met duimpjes, dat is goed, maar ik ging niet mee naar het verjaardagsdiner van je moeder. Ik had al iets anders gepland,een feest, een ex. Nadien een ontbijt - een lijntjevoor ik bij je aanklopte. Een ander lichaam op mijn schermvoor ik bij je naar binnen ging. De dag nadien wel gevraagd of je goed op je werk bent geraakt (👍)

Sarah Skoric

29 3

ik wil het helemaal zeggen

ik wil het helemaal zeggen hoe groen de nieuwe bladeren aan de bomen, witroze appelbloesems en zoemende bijen en hommels en hoe de paardenbloemen blaasbloemen worden in het grasgroene gazon de twee nieuwe witte kippen die samen in een hokje van de ren drommen de serre is klaar voor de tomatenplantjes, de moestuin wacht op het eerste zaaisel de grond is zwanger van verwachting en ik luister en kijk naar hoe zij bol komt te staan en openbarst - en of dat ik dat wil zeggen; he-le-maal

Hans Van Ham

21 3

Versleten dromen

Zie hem daar hangen mijn dromen niet te vangen Die dromen onbeschaamd botsen en blutsen trotserend wie daar hangt De dromenvanger Door open raam vanuit de stee vliegen met de slaaplucht mijn dromen ijdel mee Zouden ze hier niet horenheb ik hen wel gekend is er een andere vanger die hen kan bekoren Misschien is het gewoon zoals een versleten schoen op en over en uit zal ik gaan shoppen dan want mijn dromenvanger is met pensioen … AMK

Anemos

13 1

Barsten

barsten in de stoep margrieten vinden hun weg tussen het beton zo kwetsbaar, maar vol van kracht, zoeken zij het ochtendlicht

Margaretha Juta

18 1

de Werkelijke volgorde

we pretendeerden plezier in 1988 toen veranderden we in de steen van 2000 mits een terugkijk op mijn youtube-bezoek in de computerkamer van het gevoel werd een tijdsgeest georchestreerd mensen speelden goden door in te grijpen in muziek terwijl ze ernaar hoorden relativisme streek neer in de oliegolven van de meeuwen een oorzaak voor etymologie werd nooit meer teruggevonden de overheid reguleerde een instroom in ons zelfbewustzijn om die reden instituut, gouverneer mij zodat mensen reïcarneren in het wagenpark van het vlees een terugkijk werd voorzien door belofte, maar een brievenbus weerstond zowel verzuring als het ongesprokene hij wou Diana Hepburn ontvangen wanneer ik op mijn toestel klikte sinds die dag opereerden de brieven weer in publiek aanzicht paddestoelen fungeerden in een gebroken carrarra-italiaans mijn vrouw, die ik overigens nog nooit ontmoet heb, ontdekte matia bazar ik dacht dat het de vrouw was de laatste chirurgische ingreep werd uitgevoerd door haar soms lijkt het alsof ik het woord ontkenningsfase hiervoor bedacht had als ik de recente brug van Trieste wou oversteken zou ik over Skopje moeten dat is altijd eerlijk er was een wederzijdse interferentie voor volledige spelling van de zegel een brandmerk is het dat Madrid wit is ik zal nooit de bode van het onheil van evidentie worden een terugkijk noodzaakt zich naar het einde waar zijn we was de kreet van matia bazar ik heb Whitney Houston al gedeconstrueerd in mijn hoofd omdat ze overleden ik lijm tegenwoordig de brokken tussen kroatië en de grensovergang tussen twee steden die tegenwoordig zelf lijken te bestaan uit de bouwgrond van de onderzee heeft de depressie van mijn Icarus ze gegraven vandaar ben ik oneens verklaard met de Griekse Mythologie van gekende woorden en oudere vazen een anachronisme lijdt zichzelf in door een uur werk dat de middeleeuwen met een gotische periode verwart daarom kon Kronos niet neerdalen uit de hemel in de tegenwoordige torens er is tweespalt in het hoofd van Hannibal wanneer hij naar Antonella Ruggiero beveelt ze is van Genova, dat is waar een stad ontheven van de benen van God en in de kroecht van mijn Spaanse huurvriendin vond ik mijn onschuld terug ik had die wel degelijk achtergelaten bij mijn gelijk, maar mijn verhaal lag nog niet effen de rechtsvaardigingscyclus van de Belgische overheid had waarschijnlijk de reversie van de eerste toren bereikt daarom is de Paus gestorven om plaats te maken zodat Jezus de hemel zou kunnen verlaten ik herinner mijn aanblik in een concerfscherf de weerspiegeling volstaat om mijn ego nog altijd waar te nemen, ook al weet ik nu terug wanneer ik zonder bedoeling ben gevallen Toen p machinery zichzelf opsloeg in de data van tweeduizend zeewezens in het aquarium van Genova viel mijn fietsinterval als het zwaard van Herakleitos boven een zwaar verkeersbord te zwaar om mij aan te duiden dat ik nergens mocht zijn en moest zijn ik kende die gedachten toen nog niet incubatiekamers die een openbare aanblik aanwerven omdat de ruimte zou imploderen voor het schip van de tijdsgeest Er is geen tijdsgeest in Genova en dat is de schuld van Matia Bazar Had zij Ti Sento niet ingezongen dan was er wel bereik naar de kamer aan de rand van de haven geweest Dan had Trieste de Italiën verlaten Het afscheid van de geschiedenis valt me duidelijk zwaar De macht van verfijning zal oordelen over inheemse hoofden en een andere Daniel Zolang ze die ballade voor mij zingt zal ik moord en brand moeten schreeuwen over het schipperskwartier van Savona Er is geen verhaal in Ancona als je het zelf al geschreven hebt Behoort de toekomst aan de geallieerden of aan de aliens Ze werden voorzien van een onmogelijkheid Het eerste woord voor verleden De Simple Minds zijn nu geësthetizeerd van woordspelingen, maar die ruimte ligt er niet in Frulië, adolescent van de jaren 80 is het echt waar dat jij aan de basis ligt? Muziek klinkt nog altijd als de vijand, stem van Jim Kerr Het gebeurt In 2000 gevoelt het niet, het gebeurd We bestonden nog niet omdat mijn grootmoeder te lang in de supermarkt was blijven staan Ik wacht ook graag op nutteloos in een eerlijke onbesproken stad die fantastische tweede grootstad tussen Gent en Antwerpen Waar iedereen altijd naartoe gaat en toch altijd kan blijven Ik ben er mijn samenhang verloren Maar ik zou wel een toiletrol gaan halen zijn meerkunde van ouderen die eternaal bliksemen en vloeken op de vuilnisbak Er komt een einde aan bewondering, zeker als je nog altijd aan de kaai van die twee gebouwen in Genova staat Als mijn vrouw een Madrileense was, zou ik haar nooit kunnen kennen Intelligentie was namelijk een voorakkoord onder ons Daarom konden we niet teruggaan naar de oorsponkelijke redenering Het continent van India dat ooit de kust van Ligurië wegspoelde alvorens ik terug in België was We gaan ons daaraan houden studeren die gedachte gaat om het gaspedaal in te drukken maar daar is de poort al dit gedicht is niet van mij moet ik dan denken ik ben geslaagd in reizen De laatste keer dat ik mijn grootvader zag twijfelen was voor een afrit, maar dat mogen we niet weten Mijn leven is voltooid met haren en de gedachte dat oermensen nooit een scheermes ontwikkeld hebben Ze zijn dan ook niet welkom in Italië denk ik veel te ruig én dat allemaal voor dat goede, lieve tweede landje naast België dat verhindert medelijden op te vangen Ik wil dat mijn haar evident wordt om die reden, dan kan ik mijn voorhoofd zien Als ik vanuit die Kathedraal in de hoofdplaats van Provincie tussen Gent en Antwerpen parodie roep zal ik nooit gemoedelijkheid en ontspanning vinden Ik heb de kathedraal tot kunstvorm tot kerk herleid ontspant tot de klokkentoren van Lier vandaag nu kan ik die terug bezoeken en dat was het doel van dit gedicht het concept van schoolreis elimineren van het concept reis en dan wel op reis gaan naar mijn eerste gedachte als kind "ik ben een vis" deze herinneringen zijn niet op Kurt Cobain gebaseerd Het werd druk Niet zomaar druk, 'erg' druk Alles gebeurt gewoon Kurt Cobain, Grote Baby, je moet je daar geen zorgen over maken Ik heb de klokkentoren in Lier berekend nu Godverdomme, ik had toch gezegd van Lier Van lieren zijde kon ik als kind nog zeggen daar is de kerktoren maar die staat toch al in Waregem de kruisiging van de kerktorens valt nu onder de noemer van de grootspraak van het ongesprokene, Kurt Cobain Mijn maten Ondertussen moet onder dit gedicht wel een nieuw land ontstaan zijn Pangasius, waar mijn mentale hygiëne nastreeft Wat is mijn beroep? Wat kan ik zeggen? Een woordspeling heeft nog nooit enkele kloof in de Overpoort gedicht want ik was getuige Wat is het verschil tussen Gent en een Kathedraal: Sint-Baafs Ik wil niet vechten omdat ik dat gedacht heb Het is geen armoede Het zijn die verdomde kasseien die overal veel te modern zijn Zo kan ik de tijdsgeest niet meer beleven wanneer ik wandel Wandelen door je hoofd is niet ademen dat is waar De mooiste artieste ooit hyperventileerde Bij die gedachte dat België een romaans koor van gedecatholigiseerde witte wijn is geworden Maar alleen in Gent is een haven een lei Dat was toch vroeger Jullie restriheren mij kasseien ik bedoel mensen Ik zal het dan maar weeral niet zeggen, zeker Dat we niet bestaat Waarom, Willy omdat restriheren de catacomben van compost bevolken de ondergrond dus die alles draineert die wij niet doen ik wil een zwembad voor Genova alleen dan kan ik mij vergissen in Griekse kosmologie Het punt van de oorsprong is nog in doorgift naar Trieste omdat de paus dood is Hij bestaat niet meer en dat is nu de overweg Ik kan mij vergissen, maar, moest ik niet altijd iets anders schrijven om die reden? Dat is gevaarlijk trouwens, jullie, als je het niet verstaat Nu moeten wij de aarde weeral vertalen naar landen Dat moment voor habemus papam Ik wil dat wel, dat de rook van onbegrip waar enten van de Etna ooit een tweede mensensoort stichten hun munteenheid bewaren Dan moet een poster in het station te Dampoort wel eens naar mij kijken Wat is mijn variabele Toch niet terug naar Eerstgedachtegoed ik bedoel gevoel ik bedoel het paleis van mijn vrouw Het heden is de vloek van god De volgende uitspraak is niet waar in aanspraak van die ene zonde maar fouten heb ik nog niet gemaakt: terugkijk op mijn youtube-bezoek biologie de analyse van gehelen zoals daar bedacht zijn net ergens boven het wolkendeksel even Adem, Icarus, even Adem, er is geen kruisover zoals Adamava meer beschikbaar want tegenwoordig enten ze in Babylon planten in gehelen zoals natuur, universum Hét enige wat ik vraag is dat ik de vissen van een geheel niet zou willen voederen wanneer ik sterf Anders keer ik naar de natuur terug en ik heb veel hoofdpijn Adem, wat is de betrachting van de tijdgeest ook alweer Het 'Ik dacht het al' Dan vergeet ik het, dat spijt me Aangelengd water, Adrien van Antarctica, Antarctica, alles is aangelend water Het spijt me Adrien maar als je snor de golven niet weersloeg toen je aardde in zandsneeuw waarom was dat dan toch de eerste keer? Daarom verliet mijn vrouw mij voor mijn eerste kus Terugkijk op mijn youtube-bezoek Simpel is elementair Ik ben nog steeds geinterpreteerd door de toekomst van het verleden Wat is de etymologie van het woord woordspeling Babylon Jezus steekt de toekomst over Ik ga winnen ik ben geboren en niet overgenomen Ik goed U, Heer, ik goed U graag zien is voor een vrouw vandaar geen woordspelingen in de Overpoort Dan toch maar een inheemse spatie Iedereen kan het woord filosofie uitspreken en dan moeten ze niet meer studeren Zij de grote zij, Ik heb al gestudeerd aan de romantiek in literaturen maar vond geen hedendaagse betrekking kunnen jullie mij daarbij helpen? We probeerden elkaar te beluisteren in 1977 vonden geen oorzaak meer terug zonder woordspelingen in de overpoort zoals gekend de aaneenrijging van kasseien die door het water in het glas glijden naar Brugge ik bedoel Waregem Ik ben niet in Waregem geboren, God maar dat kon enkel na de bibliothecarus Ik wil U niet dat wou ik van hem horen Hij verstoort nu zelf het bed tussen die twee oude mensen van Titaan dan maar terug naar de andere ingang van 'Titanic' Ik rook iets iets dat ik niet mocht van mijn moeder moeder zal nooit synoniem voor medelijden worden, bibliothecarus de behoeder van de wolven wast zich langer dan mij nu daarom staat hij daar nog altijd deze keer maar het was al twee jaar geleden Toen heb ik een psychose gekregen Met de paal van Toen om boeken mee af te halen Inhoud verleent zich nu aan mijn rondborstigheid Zoals gekend mijn verlangen om alleen te zijn door een Italiaanse bergpas kam ik mij naar het sentiment van de vorige Zwitserse Alpen Het was hier niet dat er in Holland geen navigatie was Waar ben ik persoon die mij zal redden in Italië Een MMS in Italië, dat gaat niet meer MMS Italië had ook de Titanic kunnen redden Tenzij er een oorlog ontstond tussen twee ijsbergen, uiteraard Ijsbergen zijn altijd uiteraard, daarom zijn ze langer van beneden Nu ken ik terug mijn leraar van het ongesprokene Het was inderdaad geen gevallen lessenaar Maar we moesten dat toch niet studeren, overheid, reizen? Moet ik daarom altijd dichten We bereiken elkaar in 1966 maar er vliegen kevers uit de lucht die ons mutuele adem benemen Het nulpunt van een decennium ligt onder Antarctica zegt de History Channel Die ene kever had een jas aan Het was zinloos Er verschijnt een gezegend jaar uit de disfunctie van de mediatoren en dat is goed De mediatoren verschijnen tegen elkaar in een groots opgezet Simple Minds youtube-clip-concert Het schoolkind leidt jullie voor de laatste keer uit jullie mentale gevangenis. Op 11 januari 1950 werd een postduif genaamd Diane Hepburn verbrand voor de tijdsgeest. Het tijdstip wordt nu aangeduid in de morse van Roger Moore. Nog altijd de interval van muziek als je alleen maar blauw ziet, is het niet, Moon River? Dan zijn we in de oceaan en niet in 2000. Maar een oceaan kent geen volgorde. Dat was de belofte. Een maar is een stuk water dat tijdsgeestelijk en perspectief waargenomen wordt tussen de graslei en de korenlei.

Robijn Bodijn

24 1

Lente

de koe heft haar kop, zwaait de vliegen van zich af, kauwt dan rustig door zo leert mij de lente ook dat niets haast hoeft te hebben

Margaretha Juta

7 2

Asperges

uit de lente grond schieten ze; asperges - ik rol ze in ham

Margaretha Juta

10 1

Veroordeeld

Veroordeeld voor wie ik ben Ik snij me aan briefpapier Bloed binnenshuids Blijf onzichtbaar Maar tijd is niet in reverse Veroordeeld voor wie ik ben Soms lijkt de wereld te vergeten In het zijn van een mens

Jasmijn goethals

31 3

Jouw heldere wereld

Je laat me binnenstromen In de heldere wereld van jou Als stilstaan me nadert Verkramp ik bij mijn woord Buiten adem Tranen die ik nog niet ken Als zeester in stromend water Raak ik mijn weg kwijt Voor ik bij jou geraak Ik zoek een verklaring voor het gevoel in mij Bang voor het verliezen van hoop Al draag ik jouw trui Met opholgeslagen hart Bereken ik de som Van gedrag Of is het kwestie Van geloof

Jasmijn goethals

42 3

Onrechtvaardig

Je doet het alweer Als ik mijn hoofd ten ruste leg Verspreid jij mijn onbekwaam Als ik hoor te doen wat jij denkt en voelt Verschildt mijn gemoed Als een standpunt met toeschouwers Die mij met hun doordringende blik omver blazen Al doet de steen waar ik op val pijn Je wilt geen ongelijk Dus ik val een duizend keer Tot jij vindt Dat ik uit mijn fouten leer Al is het onrechtvaardig Onrecht Zonder aardig

Jasmijn goethals

31 1

Paragrafen

Verloor de kracht van harmonie Soms lijk ik niet Te bestaan Ik versteen bij het zien van een notenbalk Op 3/4 Ik verlies mijn zicht Slik tranen in Als paragrafen Vernederd Onvoorspeld Gebroken harmonie Slaat in eeuwigdurende Rust

Jasmijn goethals

50 1

Gekrompen lach

Bangelijk Hoe een lach kan vergaan Een ulisie die tot het uiterste van mijn tenen schiet Ik zei nog krampen hebben een oorsprong Al zie ik nu hoe ver Ze kunnen gaan Tot Ververspreidend gevaar

Jasmijn goethals

23 1

Paars

Het was stil, tot: ‘kijk hoe paars mijn nagels zijn’. Jij zei iets, maar ik wist al dat er mysterie was achter nagels met een paarse schijn. Dus ik vraag jou waar hij gestorven was. Alsof er te kiezen viel tussen gewassen en plassen of zelfs menselijke draagtassen, tot ik de link met het ziekenhuis zag die mijn vraag door mijn onderbewuste gedachtegang geleid had naar de plaats waar jij nu zat. ‘Het zal het licht wel zijn’, daarmee bedoel ik de ontcijfering van mijn paarse geheim. Vergeetachtig want jij kent de paarse mythe in de paarse lippen, ribben en stippen op zijn huid. Jij kent de klokken van de kerk die de kippen in de plassen en gewassen verassen – ‘Ze zijn zo luid!’, ik zou niet mogen mokken over het tokken van de drumstokken in de wachtkamer van het ziekenhuis. Want nu heb jij paarse lippen, ribben en stippen op jouw huid. Dus het wordt weer stil, zoals het altijd had moeten zijn. Volgende keer probeer ik anderman niet af te leiden met mijn eigen zorgeloze pijn.

Tess12

5 2

Gevouwen geluiden (Hoofdstuk 3/10)

Ze wisten allebei niet goed waarom ze de trap afliepen met de koffer vol zingende cassettes tussen hen in, maar ze wisten ook: we moeten het doen, dit.Misschien omdat er in de verte iets riep in een taal die leek op wind door een bos,misschien omdat het licht hen volgde, op een manier die te veel leek op een belofte. Het gebouw was vanbinnen schemerig, niet omdat het donker was,maar omdat het daglicht zich leek te verstoppen achter dingen die hun schaduw in nevelen optrokken: een gebroken spiegel, een verbleekte wereldbol, een aquarium zonder vissen maar vol dwarrelend stof. Ze kwamen aan in een kamer zonder plafond. De zon stond hoog en scheen recht naar binnen, alsof ze hen betrapt had op iets wat nog stond te gebeuren. “Ik denk dat we hier moeten zijn,” fluisterde Lys, hoewel fluisteren nergens voor nodig was. Het was stil. De stilte had de vorm van een balk. “Wat moeten we hier doen?” vroeg Mauro. Ze keken rond. In het midden van de zaal stond een verlegen tafel.Op de tafel lag een handschoen. Eén. Van geitenleer, of misschien van een oude gedachte. Lys liep ernaartoe: “Er stond niks in de brief” “Er was geen brief” keek Mauro haar aan. “Ah” glimlachte Lys terug. Ze nam de handschoen op alsof het een overleden vlinder was. Toen gebeurde het. Hun handen raakten elkaar, kort, bijna gedachteloos, maar met het gewicht van iets ouds. Er ging een soort schok door hen heen.Geen stroomstoot. Eerder een herinnering, aan water. Zoals een eerste duik op een bloedhete dag, vingers in een koude bergrivier. Ze trokken zich niet terug. Hun handen bleven elkaar even vasthouden, alsof ze samen iets droegen dat nog niet bestond. De zon morste licht, liet een druppel vallen op de vloer precies tussen hun voeten.De cassettebandjes in de koffer begonnen allemaal tegelijk te fluisteren. Niet verstaanbaar. Maar in canon. Mauro slikte.“Denk je dat dit... dat dit een opdracht is? Iets wat we moeten begrijpen?” Lys kneep zachtjes in zijn hand. “Misschien zijn wij de opdracht.”

Piet V.

53 1

Vlinder

Vlinder voor mijn voet. Ben je dan nooit bang dat ik een keer op je stap?

Margaretha Juta

15 1

Les vieux amants

Les vieux amants De verlegenheid van die eerste keer peilen naar toestemming is nooit weg geweest. Onze huid is nog steeds goed in ontvangen Nabijheid is belangrijker dan wild gespartel Wat ons rest zijn onze handen, die nu meer geven Ze hoeven niet meer te verkennen Ze herkennen Zwijgen over veranderingen We vleien ons dicht bij elkaar Het is voldoende zo.

poeetje

29 2

Gedicht over de staat van het land volgens Dag Allemaal

('t Is maar een spielereitje. Van alle lezersbrieven uit de rubriek 'Uw Gedacht' op het einde van Dag Allemaal telkens één zin genomen en die willekeurig achter elkaar gezet. Meer nog dan voor de meeste dingen in het leven geldt hier: zoek er niks achter.) ++++++++++++++++++ Dat we moeten buigen tot in de eeuwigheid gaat toch wat te ver. Wat is er toch gebeurd met Debby Pfaff, die altijd de mooiste van de clan was? Volgens de leverancier komt dit door een bevroren buiten-unit. Men krijgt immers loon naar werken. Hebben ze in de lagere school nooit rekenkunde gevolgd? En dan is men verwonderd dat ons land in chaos verkeert. Je moest je schamen, Didier Reynders. De ondergang van België is begonnen bij Guy Verhofstadt. Zo zie je maar dat de aanhouder wint. De werkende mens moet extra betalen en langer werken. En nog een tip voor het probleem van de laagstaande zon, er bestaan zonnebrillen.

Pvw

46 0

Stilte voor de woordenstorm

Ze wachten op je zoals alleen zij wachten:zonder haast, oordeel. Automatisch, liegt men.Ze kennen je, weten wanneer wie komtmet jouw hoofd vol regendagen en handen vol stilte. Je staat ervoor. Even. Niets. Eén seconde, net genoeg om te stoppen, om te voelenhoe de buitenwereld van je afglijdtde haast, de stemmen, de lijstjes in je hoofd. Die seconde, een sas in je geest,niemandsland waar de tijd even stilstaat en alles mag vallen:gedachten als herfstbladeren, zorgen als lentebloesems Je wacht. Zij ook. Ze openen zich, geruisloos, een ingehouden blikJe stapt binnen, lichter,die ene tel, een poort naar adem van papier. De deuren sluiten, Je bent thuis.

Piet V.

25 1

Herdenking

Het kwaad woont dicht bij het hart Het voedt zich graag met smart Het smeedt zijn snode plannen om licht voorgoed naar de duisternis te verbannen

Elle Hart

20 2

Uitkijken

In het pikkedonker laat ik voorzichtig mijn horloge oplichten. De poten van mijn krukje zakken verder in de drassige veengrond. Een malse regenbui stopt met tikken op de wanden van mijn camouflagetent. Ik rits mijn donkere vest volledig open en ruik het bos met een meurend meertje. Mijn fototoestel staat klaar voor de aanval. Klaar om te schieten. De eerste zonnestralen piepen aan de horizon. De opkomende zon vloeit een bronzen gloed over de contouren van het landschap. Ik ben klaarwakker. Zonder twijfelen druk ik in uiterste concentratie geruisloos de ene foto na de andere. Ik ben hier de indringer.

Evelien Meulders

38 2